Ongeveer 25 jaar geleden kochten we een afgerichte hond (Cita v.d. Cranebroek) met een B diploma erop bij Frans Cranenbroek. Hij adviseerde ons om naar een jachthondencursus te gaan. Daarna heeft het virus toegeslagen. Jaren later stonden we samen met André Nijssen en Frans Cranenbroek op de Nimrod in Loevenstein. Dat was in 1987. Maar ik was toen nog te onervaren ( André heeft het toen wel gehaald met Cora).

We zijn toen een nestje gaan fokken: Cita vd Cranenbroek x Sammy v.h. Waldenschot. Daaruit had ik een teefje gehouden: Sally genaamd. Jef Braspenning kocht toen een teefje Anja , Cees Gosens Kira en Cor Verschuren Shanna. We zijn toen samen gaan trainen. Het ging prima. We hadden er goed schik in. De C, B en A-diploma’s vielen weer en we hadden veel plezier in ons werk.

Toen kregen wij weer een nestje, nu van Sally v.d. Duyl x Bruno v.d. Hoogepalseakkers. Wij hielden er twee teefjes uit: Pascha voor Ina en Tessa voor mij. Het werd gewoon een verslaving voor ons. We zeiden tegen elkaar " we beschouwen het maar als hobby en tevens de vakantie." Want we hebben een akkerbouwbedrijf en verschillende dieren, dus om zomaar dagen van huis te gaan zat er bij ons toch niet in.

We genieten van de wedstrijden want die worden altijd in de natuur op de mooiste locaties van Nederland gehouden en daar houden we van. Na de wedstrijden gingen wij met Jef, Kees, en Cor vaak nog ergens wat eten en wat napraten onder het genot van een borreltje en een goed glas wijn.

Daarna hebben we weer een nestje gefokt met Pascha v.d. Duyl x Jovi v.d. Liniedijk en daar heb ik Donja van gehouden. Donja is voor mij een heel speciale hond, een unicum mag ik wel zeggen.

Op de eerste plaats heeft zij mijn leven gered. Ik zat een tijdje terug namelijk met mijn arm klem tussen een aardappeltransporteur en er was niemand bij mij. En de band draaide alsmaar door. Ik raakte in paniek en riep om hulp. Niemand hoorde me. Behalve Donja.
Die begon te blaffen, piepen, janken en beet in het gaas en dat hoorde Dio mijn zoon. Die kwam uit de andere schuur en hoorde me roepen en die heeft de band stil gezet. Dus Donja was echt mijn reddende Engel.

Een poosje later zijn wij weer gaan trainen samen met Pascha van Ina, mijn broer Gerard met Shadow, Jef met Brenda, Christ met Lady en Agnes met Aika. En niet te vergeten John, onze hulp in onze training, die ook een goed inzicht had op allerlei gebied.

Donja heeft in haar jeugd enkele veldwerkcertificaten behaald en later vele A-diploma’s en apporteerwedstrijden. Tussendoor gingen wij ook nog jagen met haar op de eenden of hazen of op fazantenjacht of wat dan ook. Het was een lust voor het oog hoe zij werkte.

Waar we ook voor staan, we zijn gewoon een echt team. Dat heeft zij eigenlijk al voor mij bewezen. Donja heeft ook al nakomelingen. Ik hoop dat zij net zo goed als hun moeder mogen worden. Volgend jaar willen wij weer een nestje van haar, zodat wijzelf weer vrolijk verder kunnen.

Ik wil iedereen bedanken die hier aan meegewerkt hebben: José en Dirk Huisman – Martin v. Eyk - Rinus Biemans – John Fijneman – Jef en Chris, waar ik heel intensief mee heb getraind. En niet te vergeten ons Ina die hier minimaal voor 200% achterstond.
Ook wil ik alle keurmeesters bedanken en alle jachthondenvrienden voor de gezellige dagen op alle proeven. Bedankt hiervoor allen.

Jos v. Bragt

Hallo, ik ben Sander de Graaf en een van de gelukkigen die 9 november in actie mag komen op de Nimrod. Ik woon in Den Dolder samen met mijn vriend Peter en onze 3 honden.

Ik ben absoluut nog niet verknocht aan één bepaald ras, en zo hebben we dus een Flatcoat maar ook een Labrador en een Springer Spaniel in huis.
Met de Springer Spaniel heb ik in 2000 aan de Nimrod deelgenomen.
Wat de volgende hond wordt? In ieder geval staan een Springer Spaniel en een Flatcoat weer hoog op de nominatie.

In het dagelijks leven ben ik beheerder van een dierenasiel/pension in Soest. Daarnaast geef ik zelf jachttrainingen. Dus ik ben dagelijks met honden in de weer.

Xquiszt Tricky Samwise Swen heb ik via goede vriendin Willy Walbeek gekregen. Door haar toedoen ben ik sowieso in de jachthondensport gerold. Toen Willy een nestje ging fokken met haar Flatcoat Fidesz heb ik mij aangemeld voor een pup. Swen heb ik dus te danken aan Willy, zeker omdat we na de puppytest allebei van mening verschilden over welke pup bij mij paste. Ben ik even blij dat ik geluisterd heb!!!

Willy, dank je wel voor deze enorme leuke, lieve en talentvolle kanjer!
Extra leuk is dat we in de voetsporen treden van moeder Fidesz en zus Piusz die eerder op de Nimrod in actie kwamen.

De training met Swen begon gladjes, de eerste twee jaren liepen geweldig. Veel workingtesten en MAP’s succesvol gelopen op B niveau. Maar toen kwam de kink in de kabel. Het halen van een A-diploma ging veel moeilijker dan gedacht. Na behoorlijk wat pogingen haalde ik hem gelukkig vorig jaar op de KNJV proef in Delft wel, zodat we naar de MAP op A niveau konden doorstromen.

Achteraf denk ik dat de grote fout is dat ik meer tijd in andere honden heb gestoken dan in mijn eigen hond. Toen het wat stroever liep, heb ik ook nog eens de druk opgevoerd. Dit werkt niet bij een Flatcoat, sowieso bij veel honden niet.

Dit jaar bewust gekozen om meer tijd in Swen te steken en in te schrijven voor de MAP's en maar te kijken waar het schip strandt. De druk moest eraf! Het werken op de MAP's is veel meer ons ding, iets meer vrijheid in het werken waardoor je ook vaak kan genieten van het oplossend vermogen van je hond.
In ieder geval hebben we dit jaar 5 MAP A-diploma’s gehaald en heb ik een fantastisch seizoen gehad met als bekroning de uitnodiging voor de Nimrod.

Speciale dank voor cursisten/trainingsmaatjes Will Zeeman, Ingrid, Wilma en Jules die mij ook in zware tijden altijd bewust maakten van de kwaliteiten van Swen. Dank jullie wel.

Ook wil ik jullie, José en Astrid bedanken voor de geweldige Dreamweaver site. Super dat de uitslagen van de wedstrijden zo snel terug te vinden zijn.

Ik hoop dat we 9 november er een mooie dag van maken, laten we er allemaal absoluut van gaan genieten.

Groeten, Sander

Ik ben Rinus Heijmans, 44 jaar en getrouwd met Marianne van Soest. We hebben 9 honden, sinds kort allemaal Labradors. Voorheen ook nog een Golden Retriever en een boerenfox. Ik heb van jongs af aan gejaagd, altijd met een boerenfox.

12 jaar geleden kwam ik tijdens een jacht in gesprek met Toon Robbeson. Via hem kocht ik een Golden Retriever en ook via hem kwam ik op de training van Marcel van Rooijen. Daar trainde ook Petra Vingerhoets met de moeder van Cerko. De training met de Ggolden was maar voor kort, zij had een vergroeiing in de achterhand. Ik was dus op zoek naar een hond om mee te jagen.

Toen Petra een nestje ging fokken met de moeder van Cerko, wilde ik daar graag een pup van. Helaas werden er 8 pups geboren en ik stond als 9e op de lijst. Eén van de pupkopers heeft toen afgezegd, Cerko zou te zacht zijn!
Toen Petra belde, hoefde ik ook niet na te denken. Ja natuurlijk wilde ik hem!

Ik mocht gelukkig weer bij Marcel van Rooijen komen trainen. Onder begeleiding van Marcel leerde Cerko makkelijk en snel, en ik blijkbaar ook?! Marcel heeft mij enthousiast gemaakt voor de wedstrijden en met name de workingtesten in België. En toen Marcel het tijd vond om hem in te schrijven voor wedstrijden, heeft Cerko het ene na het andere diploma behaald. Hij heeft 6 jaar in de finale van de workingtesten in België gestaan, KNJV A-diploma’s, MAP A diploma’s. Het ging allemaal vrij makkelijk.

Helaas stopte Marcel met les geven. Ik ging niet op zoek naar een andere trainer, maar ging ik veel jagen met Cerko en ik had het geluk dat ik veel kon picker-uppen in België. Daar heeft Cerko ook veel van geleerd. Tijdens mijn eigen jacht drijft hij de bieten uit, tijdens picker-uppen en op de veldwedstrijden zit hij op post. Het maakt Cerko niet uit. Of hij nou dummy’s moet halen, koud wild, warm wild of een balletje, hij vindt alles prachtig!

Toen Cerko bijna 6 jaar was, belde Dick Heijman of ik zin had om te trainen voor de Worldcup for Retrievers in Engeland. Ik vond het een eer en was zeer gedreven om het goed te doen. De laatste jaren heb ik enorm veel geleerd van Dick, de ‘oude rot’ in de hondenwereld!

Cerko is een droomhond! Op zijn 4e jaar zijn eerste A diploma, daarna was het raak: MAP A diploma’s en nog meer A diploma’s!! Vele workingtesten in Nederland. Cerko is 3x naar de Worldcup for Retrievers geweest, op Highclere Castle in Engeland. Ik ben 4x met hem naar de IWT geweest: Duitsland, Denemarken, Oostenrijk en dit jaar in Nederland.

Hij heeft 4x de Artemis behaald, waarvan hij in 2008 de Artemis heeft gewonnen. Hij heeft in België het St. Hubertus Ere Brevet gewonnen. Een U CAC op de veldwedstrijden. Winnaar van de 1e Provinciale Jachthonden Proef in Zeeland en dit jaar nog winnaar van de 1e OWT in Nederland. En nu, nu hij bijna 9 jaar is, is hij uitgenodigd voor de Nimrod! Het wordt zijn laatste wedstrijd!

Ik dank Petra Vingerhoets voor die zwarte!! En Marcel van Rooijen voor het trainen van mij en Cerko. En Dick Heijman en Mike Mulch om mij en Cerko naar een hoger niveau te brengen. En uiteraard Marianne die achter al mijn keuzes staat!

Dan rest mij nog alle deelnemers succes te wensen komende maandag!! Laten we er een mooie en sportieve dag van maken!

Rinus Heijmans

Mijn naam is Lonneke Helmer. Ik ben 22 jaar, woon in Moergestel en studeer Bedrijfscommunicatie en digitale media aan de Universiteit van Tilburg. Ik vind het ontzettend leuk dat ik met ‘mijn’ Engelse Springer Speedy ben uitgenodigd voor de Nimrod. Nadat een uitnodiging ons vorig jaar net aan de neus voorbij ging, gaat het er dit jaar dan toch nog van komen!

Eigenlijk ben ik van thuis uit in het jachthondengebeuren gerold. Na lang zeuren kreeg ik (inmiddels al meer dan 10 jaar geleden) een Jack Russell. Ze deed haar naam Rakker alle eer aan. Wat heb ik in het begin afgezien met dat hondje! Omdat ook een Jack Russell hoort te luisteren, regelde mijn vader dat ik met haar op jachthondencursus kon bij Piet van Oirschot. Die had wel zo zijn bedenkingen, maar wilde het dan toch proberen.

Zo begon ik op 11-jarige leeftijd met het trainen van mijn eerste hondje. Tegen ieders verwachting in is dat heel aardig gegaan en hebben we er allebei veel van geleerd. Ik denk met veel plezier terug aan die tijd en zal nooit vergeten dat Piet van Oirschot op de afsluitingsavond terug kwam op zijn eerder uitgesproken bedenkingen en ons een groot compliment maakte. Nog altijd vertelt hij aan beginnende cursisten ons verhaal.

Vijf jaar later kocht mijn vader Speedy. Ik was meteen gek op het hondje en ben met haar de puppycursus gaan volgen bij Alert. Toen bleek al dat ze apporteren helemaal geweldig vond.

Na de puppycursus is mijn vader de KNJV-cursus bij Frank van Loon in Tilburg gaan volgen. Mijn interesse bleef. Van begin af aan ben ik meegegaan om te kijken bij de trainingen en hielp ik mijn vader bij het trainen. Via de KNJV-cursus zijn we in contact gekomen met Ton van der Bruggen, die daar toen ook met zijn hond trainde.

Het jaar erop zijn we met Speedy bij Ton gaan trainen en daar train ik nu nog steeds met heel veel plezier. De laatste wedstrijd, die we dat 2e jaar hadden ingeschreven mocht ik Speedy voorjagen. Wat was ik nerveus! Ik wist mijn vader altijd wel mooi te zeggen hoe het wel of niet moest, maar toen stond ik er ineens zelf voor. Gelukkig haalden we een heel mooi B diploma.

Dat gaf meteen ook een beetje de doorslag om door te trainen voor de A. Dat daar veel werk en tijd in zou gaan zitten, zeker met een Engelse Springer Spaniel, stond wel vast. Aangezien ik veel meer tijd had dan mijn vader, besloten we dat ik met Speedy verder zou gaan trainen. Het was hard werken en ik zal dan ook nooit het moment vergeten, dat we onze 1e A haalden. Ik was zo blij en trots!

Daarna volgden de A Maps en nu dan die uitnodiging voor de Nimrod. Dat terwijl we dit jaar eigenlijk veel te laat begonnen zijn met trainen. Ik studeerde namelijk in januari af aan de HEAO en ben een paar weken later vertrokken voor een 4,5 maand durende reis door Nieuw-Zeeland en Australie ...

Ik wil graag Ton en iedereen, die het afgelopen jaar en de voorgaande jaren ons met raad en daad bij hebben gestaan, ontzettend bedanken voor de support en gezelligheid. Zonder jullie was het niet gelukt!

Tot slot wens ik iedereen een hele mooie Nimrod toe. Tot de 9e!

Lonneke Helmer

Met Stip naar de Nimrod

Op een leeftijd van drie maanden kwam Stip (Dexter) in mijn leven en daarmee een nieuwe hobby. Met het fenomeen jachttraining was ik tot op dat moment niet echt bekend. Wind was slechts iets dat je tegen kon hebben op de fiets. Maar een lekker stuk wild waardeerde ik altijd al.

Toen ik een opvolger zocht voor mijn oude Dibbes, een Hollandse Herdershond, keek ik uit naar een ras dat sociaal en mensgericht was en gemakkelijk mee kon op wandelvakanties. Ook als het een beetje koud, warm, ver of bergachtig zou zijn.
Daarnaast had Maarten ook nog twee eisen: de hond moest ongeveer kniehoog zijn en mocht niet belachelijk veel haar hebben.

Om een lang verhaal kort te maken: het werd een Épagneul bleu de Picardie, een staande hond van het spanieltype uit rasgroep 7. Hoewel de Setter voorouders in mijn hond duidelijk zijn terug te zien is de herkomst van dit ras Frankrijk. Daar spreekt men geen Engels, zeg dus nooit "blue" tegen mijn bleutje!

Stip is op 19 maart 2004 bij een jager in België geboren. In een nest van tien pups was hij de enige driekleur. Die kleur komt tegenwoordig nog maar zelden voor. Bij het ophalen zei de jager dat als ik graag naar shows zou willen, ik hem vanwege zijn bruine aftekeningen maar niet moest nemen. En als ik niet op jachttraining zou willen, dan mocht ik hem niet nemen.
Vervolgens liet de jager vol trots zien hoe mooi kleine Stip een apport van een babykonijntje deed. Helaas zag ik het mooie er op dat moment niet vanaf, want ik schrok voornamelijk van dat dode konijntje...

	foto: Henk Eggink

Maar Stip ging wel mee naar huis en uiteraard hield ik woord. Ik ben met hem naar jachttraining gegaan en was er gelijk aan verslaafd. De combi van het instinct en karakter van mijn hond samen met wisselende terrein- en weersomstandigheden zorgde voor een interessante puzzel waarop ik wel nooit uitgeleerd zal raken.

Stip bleek een behoorlijk gevoelige hond die graag met mij wil samenwerken maar tegelijk ook zo zijn eigen gedachten had over bepaalde zaken. Maar daar zijn we aardig uitgekomen door te kiezen voor een hele duidelijke opbouw. Hierbij heb ik heel veel hulp gehad van mijn trainers Willy Walbeek en Gerard van Beek.

Dit resulteerde vorig jaar in een A diploma, maar eigenlijk kregen we de A onderdelen na het proevenseizoen pas echt onder de knie. Dit seizoen hebben wij vier MAP A diploma’s op rij gehaald, waardoor een uitnodiging voor de Nimrod volgde. Iets waar ik vooraf niet op had gerekend aangezien Stips voorgangers nooit verder zijn gekomen dan een KNJV B diploma.

Willy en Gerard: ontzettend bedankt voor de leerzame en gezellige trainingen!

Maar met trainen alleen heb je nog geen jachthond. Dus toen we twee jaar geleden de basis (een aantal MAP B diploma’s) er in hadden zitten, hoorde ik jaloers alle praktijkervaringen van anderen aan. Hier midden in de stad bestond het jachtseizoen voor Stip uit voorstaan op kikkers en het de Oude Gracht in jagen van ratten. Maar het geluk was met de dommen en ik mocht met Jaap van Dam mee naar één van zijn vaste jachtcombinaties in Wallonië.

Hoewel Stippemans zich ondanks de vele trialers in zijn stamboom niet gelijk kon herinneren dat hij als jachthond, en niet als stadshond was geboren, haalde hij voor het oog van de vaste combinanten een mooi apport binnen en mocht blijven.

Toen hij aan het eind van dat eerste jachtseizoen een aantal succesvolle nazoeken op snippen en hazen op zijn lijstje had staan werd hij zelfs samen met Els (die de lezers nog kennen van de Nimrod 2005) tot erelid benoemd.

Vele keren zijn we sindsdien samen naar België gereden terwijl ik Jaap ondertussen aan een vragenvuur onderwierp. Misschien werd hij soms wel eens horendol van mij, maar Stip en ik hebben veel van hem opgestoken. En wat smaakt nu beter dan een fazant of haas die door je eigen hond is binnengebracht?

Naast bovengenoemde personen hebben velen mij geholpen om thuis te raken in deze geweldige hobby en bijgedragen aan de opleiding van Stip. Zo bood Jan Vlemingh mij eens op een MAP een gans aan om mee te trainen. Alleen hoe kreeg ik die vanuit de Achterhoek naar Utrecht? Uiteindelijk heeft Jan de (joekel van een) gans naar een collega, die ook in de Achterhoek woont, gebracht en heeft die collega de gans vervolgens in de trein mee naar kantoor genomen, terwijl hij de hele weg in de trein vreesde dat medepassagiers zouden ontdekken wat hij in zijn tas had zitten...

Afsluitend kom ik nog even terug op de vraag of ik nu de hond heb gevonden die ik eigenlijk zocht. Meer dan dat. Stip is een hele grappige huisgenoot met een geweldige mimiek, die versterkt wordt door de stippen boven zijn ogen. Bovendien blijkt hij zeer geschikt voor wandelvakanties. Afgelopen zomer hebben Maarten en ik gewandeld in Zweden. Met de goudplevier steeds in het vizier was het prachtig.
Maar daarnaast heeft Stip mij een prachtige nieuwe hobby gegeven waar ik nog heel lang van hoop te genieten.

Ik wens iedereen een onvergetelijke en sportieve dag toe!

Daphne Horsch

Zent III vom Homborn en mijn is roepnaam Wodan. Inmiddels ben ik 3 jaar oud en sta ik op het punt om met mijn baas en voorjager Paul Luttikhuis de Nimrod Wedstrijd 2009 te lopen.

Ik zal jullie mijn levensverhaal vertellen en jullie even verbaasd doen staan. 18 April 2006 ben ik geboren als Duitse Staande Draadhaar bij de voormalige Zuchtwart, de heer Karl Terhart in de woonplaats Borken te Duitsland. 3 maanden oud was ik toen Paul mij zag zitten in de kennel van de heer Terhart en mij kocht. Nadat hij dat gedaan had werd ik meegenomen naar Nederland om daar opgeleid te worden tot jachthond.

Meteen werd ik meegenomen naar verschillende mooie omgevingen waar ik onder begeleiding van Paul moest leren. Het honden alfabet, beginnend met de A van Apporteren, B van Brengen, C van Cindy (vriendin van Paul), D van Down liggen, E van Even rondsnuffelen enzovoorts. Natuurlijk werd Paul ook altijd bijgestaan door zijn trainer/begeleider Anton Kempink en zijn vrouw Wilma.

Het jaar erop, 2007, heeft Paul ons ingeschreven op verschillende wedstrijden en in dat jaar behaalde we samen 2 B diploma’s.

In 2008 vond Paul het nodig om mij mee te nemen naar een internationale hondententoonstelling te Eindhoven waar de keurmeester mij goed genoeg vond voor een 1ste plaats Uitmuntend met de titels reserve CAC en reserve CACIB. Hier kreeg ik dan ook een kwart kampioenschap punt.

Ook heeft hij me dat zelfde jaar nog ingeschreven voor meerdere wedstrijden waar we samen 2 B diploma’s, 1 A diploma en een Map A diploma hebben gehaald, ja ... ik heb een druk leven. Ook werd halverwege dat jaar de trainingsgroep groter. Daar hoort ook meer begeleiding bij en zo kwam Gerard Gasteveld ons team versterken.

Daarop volgende natuurlijk het veelbelovende jaar 2009. Daar zijn we begonnen met een proef in Duitsland waar ik toch waarachtig mijn Urkunde kreeg voor de Langschleppenprüfung van 800 m mit fuchs. Dat zelfde jaar vond hij het nodig mij in September mee te nemen naar Tsjechië naar de 53e Memoriál Františka Housky. Een grote internationale jachtwedstrijd (VGP) met veel verschillende onderdelen waar ik de titel CACT mee kreeg en een gedeelde 2de plaats met 1e prijs. Deze wedstrijd duurde wel 2 dagen lang en in die 2 dagen moest ik veldwerk, waterwerk, zweetwerk verrichten en ook moest ik goed voorstaan, diverse malen een vos halen op verschillende manieren en keken ze of mijn snuffel in orde is.

Datzelfde jaar behaalde ik ook nog eens 2 A diploma’s met mooie punten en 2 keer 3de plaats wat ons naar de Nimrod van dit jaar heeft gebracht. Met een beetje mazzel van mijn neus mag ik dit jaar al met de VUT. Wat zal ik blij zijn en mijn baas, die overigens voor het eerst een hond voorjaagt, hartelijk danken.

Verder nog even iets over mijn karakter. Ik ben erg onstuimig, wil graag voor mijn baasje werken, houd van alle soorten wild, alle soorten koekjes, kan daarvoor ook nog wel een kunstje uitvoeren. Ik ben ontzettend verwend, mag op de bank hangen en dat maakt mij tot de ideale huishond. Voor de jacht natuurlijk ook geschikt (wat moet hij anders met mij). Ter zijner tijd mag ik mee met Paul als hij op drijfjacht gaat en als ik dan een knal hoor mag ik meestal het hondenalfabet uitvoeren. Wat ik nu ben: een echte Jachthond, een Duitse Staande Draadhaar.

Poot en veel succes met de wedstrijd voor iedereen,

Wodan en Paul

Hallo allemaal, het is gelukt, we mogen meedoen met de Nimrod.
Ik ben Fred van Marion, 46 jaar, getrouwd met Brenda en we hebben 2 kinderen, Angelo en Nathalie.

5 jaar geleden hadden we nog nooit van de Nimrod gehoord, totdat Tessa in ons gezin terecht kwam. We waren bij de Meander Weimaraners in Lekkerkerk (Tineke de Gruyter en Leonor en Robert Honing) en toen we Tessa zagen waren we gelijk verkocht (Meander Valerie Tessa, geboren 20 juni 2004). Tessa is onze eerste hond en we genieten echt elke dag van dit heerlijke beestje.

Brenda heeft met Tessa de puppytrainingen doorlopen (bij Marjan Dekker), hier is de basis gelegd. In 2005 kwamen we bij de Weimaraner Vereniging (WSH) met het veldwerk in aanraking. Tessa behaalde zonder enige training de aanlegproef veldwerk bij de WSH en hier is onze verslaving begonnen.

Doordat ik met Tessa het veldwerk ging trainen (bij Willem van Alsemgeest WSH) begon ze steeds beter naar mij te luisteren. We besloten dat ik met Tessa door zou blijven trainen en dat ging ons goed af. We hadden de mazzel dat we mee mochten op de jacht. Tessa liet heel leuk werk zien en hierdoor werden we regelmatig uitgenodigd en iedere keer verbaasde ze mij door haar werk.

Diverse B-diploma's hebben we gehaald en na een demonstratie van dirigeren bij de WSH (van Robin Heidinga met zijn hond Yookinainu Des Crocs Mignons die in 2005 de Nimrod heeft behaald) werd ik zo enthousiast dat ik dat ook wilde.

Van Liesbeth Bode en Peter Westdijk, twee jachthonden liefhebbers, heb ik de maptrainingen en het dirigeren geleerd. Helaas trainden ze tot B-niveau en besloot ik om een stap voorwaarts te zetten door een andere trainer te zoeken.

Dit viel in eerste instantie niet mee en we hebben een jaar zonder begeleiding getraind. In het nieuwe seizoen 2007 liepen we 2 KNJV-A diploma's. We zijn lid van jhs. Hubertus en hebben afgelopen winter hier een zweetwerkcursus (Ruud Onderwater) gedaan. Door de weeks trainen Brenda en ik veel samen en met een trainingsmaatje (Jan Riegman) spreek ik regelmatig wat af.

Ondertussen besloten we om de puntjes op de i te zetten en gingen we in training bij Arno Brosky van Multi-Dog. Bij Arno werden we klaargestoomd voor het nieuwe seizoen, hij zag in Tessa haar mogelijkheden en vanaf de eerste dag lette hij goed op ons en gaf ons iedere les zeer bruikbare tips, met als resultaat de Nimrod uitnodiging.

Ik wil de overige deelnemers en toeschouwers veel plezier toewensen.
Tot 9 november,

Fred en Tessa

Ik ben 67 jaar en geniet sinds enkele jaren van mijn pensioen. Daarvoor was ik 40 jaar werkzaam in het onderwijs. Eerst als leraar, en de laatste 20 jaar als inspecteur primair onderwijs in Twente en later in midden Brabant. Ik ben inmiddels 43 jaar getrouwd met Tonnie. Samen hebben we twee zonen en inmiddels ook 5 geweldige kleinkinderen.

Bels, een Duitse staande langhaar, is onlangs 7 jaar geworden. Hij komt uit België, maar heeft Nederlandse (voor-)ouders.
De opleiding/training van Bels is steeds meer een belangrijke en volgens mijn vrouw " uit de hand gelopen" hobby geworden.

Was aanvankelijk de opleiding van Bels vooral gericht op de praktijkjacht, later is daar bijgekomen de training voor de proeven en de wedstrijden. Daarmee niet suggererend dat er geen relatie zou bestaan. De werkelijkheid van proeven en map’s laat echter zien dat gerichte oefening en training nodig zijn om ook daar goed te presteren.

Maar als straks de Nimrod voorbij is, gaan we samen weer lekker ontspannen jagen en dan zal blijken dat alle inspanningen ook in de praktijk hun vruchten afwerpen ..

Het niveau dat we samen bereikt hebben is mede te danken aan een aantal mensen die ons hebben begeleid en een belangrijke inbreng hebben gehad in het trainingsprogramma van Bels.

Vanaf het begin en tot op de dag van vandaag was er Rens Joosen, die ons met raad en daad terzijde heeft gestaan. Gedurende enige jaren had ik ook het voorrecht om te mogen trainen onder de bezielende leiding van Kees van de Smissen, behalve een hondenman ‘puur sang’, ook een geweldig mens. Helaas heeft Kees de opleiding niet kunnen afmaken.

Later heeft Karel Schoonus ons de fijne kneepjes van onder meer het dirigeerwerk geleerd. Veel heb ik echter te danken aan Ad Voesenek, mijn trainingsmaatje. Vele uren waren we samen met onze honden in het veld en bedachten we allerlei mogelijke en soms ook wel onmogelijke opdrachten.

De uitnodiging voor de Nimrod is natuurlijk een prachtige bekroning van vele jaren training en van vallen en opstaan, van vreugde en soms ook teleurstelling, maar het was bovenal ontzettend plezierig om met Bels te werken. De resultaten op de Nimrod? De Olympische gedachte dat het meedoen van meer belang is dan het winnen staat voorop, maar als Bels en zijn baasje een goede dag hebben kan er van alles gebeuren. We gaan er in ieder geval een mooie dag van maken.

Ad van Oosterwijck

Hallo, ik ben Emmy Rensen en zal met Avance Finaud v. Vizsetre mijn uiterste best doen het Vizsla ras goed te vertegenwoordigen.

Mijn partner is Bart Rensen en wij hebben samen een prachtige dochter van 20 jaar, Raïssa Rensen. De appel valt in dit geval niet ver van de boom want Raïssa is dol op dieren en studeert aan De Groene Welle in Zwolle.

Wij hebben 4 Vizsla’s, waaronder de moeder en een dochter van Avance Finaud. Met alle Vizsla’s heb ik jachttraining gevolgd en deze ‘hobby’ is in de loop van de jaren alleen maar toegenomen en slokt alle vrije tijd op.

Met Finaud ben ik begonnen met veldwerk tot haar tweede levensjaar en daarna in 2005 met het KNJV werk. Dit verliep goed, en voor mij lonkte in de verte misschien wel een KNJV A. Finaud behaalde in 2008 deze dirigeer A, en we stortten ons direct op MAP A. Leuk detail is, dat Finaud nooit een MAP B heeft gelopen.

	foto: Henk Eggink

In 2008 behaalde zij haar eerste MAP A. Nu begon een droom van een heel ander kaliber vormen aan te nemen: zou deelname aan de Nimrod tot de mogelijkheden behoren? In 2009 enthousiast ingeschreven voor een aantal MAPS en al snel was de eerste MAP A binnen.

Maar toen volgde tegenslag, want Finaud liep op een training in het schrikdraad en bij de daarop volgende MAP's ging ze onder geen enkel draadje meer door. Ik dacht dat ons seizoen over en uit was, maar de trainer en medecursisten hebben twee weken geholpen om het draadprobleem op te lossen, en met succes! Wat zijn er toch lieve hondenmensen die je belangeloos helpen om een probleem te overwinnen.

Ik had toen nog voor twee MAP's ingeschreven en beide resulteerden in het behalen van een MAP A. Tja, en het vervolg laat zich raden... een uitnodiging voor de zo felbegeerde Nimrod!

En wederom staan dezelfde hondenliefhebbers klaar om ons in de aanloop naar deze belangrijke wedstrijd te begeleiden en te adviseren, SUPER! Ik kijk vol spanning uit naar 9 november a.s.

Een Toller naar de Nimrod????

Tripper is niet onze eerste hond. Poekie, een koningspoedel, Banja, een bastaard Stabij, Tom, een kruising Bouvier/Hollandse herder, Noeska en Jovi, twee Golden Retrievers, Ruis, Bras, Blacky en vele andere eigen en ‘leenhonden’ gingen hem voor. Allemaal ‘huis-, tuin- en keukenhonden’ waar we veel plezier van hebben gehad. Tijdens wandelingen kwam ik vaak jachttrainingsgroepen tegen. Dat leek me helemaal geweldig, lekker buiten en aan het werk met je hond.

Als pupje van 9 weken oud kwam Tripper bij ons wonen. We hadden bewust voor een Toller gekozen. Naast de informatie over dit ras gaf het feit dat je Tollers niet zo veel zag bij ons de doorslag. Niek en ik vonden het wel aparte hondjes.

Dat een Toller een niet zo voor de hand liggende keus is als eerste hond als je jachttraining wil volgen, wist ik toen niet. Eigenlijk wist ik niets. Niet wat een dummy was, welke proeven en wedstrijden er georganiseerd werden en wat wel en niet te doen tijdens de opvoeding van een pup waarmee je jachttraining wil volgen. Vele fouten hebben we gemaakt door onwetendheid.

Afgelopen jaren was een grote zoektocht naar de juiste aanpak. Een leuke zoektocht maar zeker de eerste twee jaar ook met periodes waarin ik me afvroeg of we wel door moesten gaan met de jachttraining. Spelen met Tripper bleek uit den boze, de interactie met mensen vond hij zo leuk dat daardoor zijn zelfstandigheid in het werken compleet verdween.

Gelukkig trainden we bij een goede trainer, Peter van der Heijden van de Apporteur, die heel inventief, met een hoop geduld en grote kennis van honden steeds weer met een andere insteek kwam waardoor we ons verder konden ontwikkelen. Gelukkig konden we Peter in het laatste seizoen dat we bij hem trainden, bedanken door het behalen van een 1e prijs B-niveau op de clubdiplomadag van de Labradorvereniging in Hoogezand.

Daarna trainden we verder bij Sander de Graaf, de baas van de Apporteur en ook een zeer goede en gedreven trainer. Sander moest wel even wennen aan de gevoeligheid van Tripper en verzuchtte wel eens: dit wordt weer een zeer therapeutische training. We hebben veel van Sander geleerd en samen ook een hoop plezier gehad. Een van de belangrijkste lessen die ik van Sander heb geleerd is om niet onnodig in te grijpen, Tripper juist het vertrouwen te geven en te stimuleren om zelfstandig te werken. Sander heeft eens tijdens een training wel eens over het veld staan schreeuwen "ik weet wel dat je het beste meisje van de klas wil zijn, maar laat die hond nou eens gaan!!!!".

Het klinkt nu alsof het allemaal erg moeizaam verliep, maar ondertussen behaalden we vele successen, getuige de vele bekers die hier voor me op de werkkamer staan. Dit jaar was met het behalen van onze KNJV A en twee keer een MAP A, alle drie geëindigd op de 1e plaats, een uitnodiging voor Nimrod een feit. Dit jaar was eigenlijk een KNJV A eigenlijk ons doel maar met twee succesvolle MAP’s hebben we meer bereikt dan ik ooit verwacht had.

Peter en Sander, bedankt voor alle wijze lessen. Een woord van dank ook voor onze hondenoppas, Helga, die altijd goed voor Tripper zorgt als wij aan het werk zijn en die door de tijd heen nogal eens geconfronteerd werd met mijn gezeur over wat ze wel en niet met Tripper mocht doen.

Alle trainingsmaatjes, bedankt voor alle leerzame en ook gezellige trainingen. Niet alleen van het werken met Tripper heb ik veel geleerd, maar ook van jullie en van het kijken naar al het hondenwerk. Speciale dank voor Will en Barbara Zeeman die ons altijd, in volle overtuiging van de oorspronkelijke jachteigenschappen van het ras, gestimuleerd hebben en zich voor meer dan 100% inzetten voor de JPC van de tollerclub.

Peter en Sander, bereiden jullie je maar vast voor. Want als Tripper met pensioen gaat, kom ik trainen met een volgende pup. Welk ras dat wordt is nog een verrassing. Eerst maar eens een AA diploma halen, dat hebben we nog niet, ha ha!

Iedereen veel succes gewenst voor 9 november. Ondanks bovenstaande stoere opmerking gaan we gewoon ons best doen. Ik hoop dat we, ongeacht het aantal apporten wat we binnenhalen, na afloop kunnen zeggen: "We hebben lekker gewerkt vandaag, wat een mooie dag".

Hartelijke groet,

Ingrid Roest en Rusty Tripper

Hallo, ik ben Jozef Sesink en een van de gelukkigen die uitgenodigd is voor de Nimrod 2009. Ik ben 47 jaar oud en getrouwd met Linda, we hebben 3 zonen: Rick, Thijs en Tim. Wij wonen in Steenderen en hebben daar een fokvarkensbedrijf en akkerbouw.

Tess is onze tweede Duitse staande korthaar waar ik wedstrijden mee doe en op jacht ga. We hebben Tess gekregen toen ze 1 ½ jaar oud was. Door omstandigheden kon ze bij de vorige eigenaar niet blijven. Tess heb ik toen nog alles moeten leren. Dit viel niet altijd mee.

	foto: Henk Eggink

In 2008 heb ik met Tess de eerste KNJV A-diploma gehaald. In 2009 hebben we de MAP A’s gelopen met zo’n resultaat dat de uitnodiging voor de Nimrod kwam.

Samen trainen we altijd in regio 3 van de NVDSK. Dit is een groep die samen fanatiek trainen, maar vooral ook heel gezellig met elkaar omgaan. Bij deze wil ik hen allemaal bedanken voor hun hulp.

Ik vind het leuk om KNJV proeven en MAP’s te doen, maar ik vind het ook belangrijk dat ik een goede hond heb om samen mee op jacht te gaan.

Verder wil ik de andere deelnemers veel succes wensen en dat 9 november een dag wordt om niet te vergeten.

Jan Sluijs is nu nog net 49 jaar, zelfstandig ondernemer en geboren en getogen in Alkmaar.

Negen jaar geleden is hij door Petra en Carino Senteur besmet geraakt met het jachthondenvirus. Zij hebben hem aan Wim Reinders voorgesteld, de eigenaar van de jachthondenkennel Abbotsross.

Gecharmeerd van de werkstijl van deze honden en het enthousiasme van de "Abbotsross familie" werd hij in 2004 de dolgelukkige eigenaar van Abbotsross Chester, zijn eerste jachthond!

Vele uren aan de telefoon met Wim Reinders en ontzettend leuke en vooral gezellige bezoekjes aan Den Velde later, is het hem nu dan toch gelukt.
Ik hoor hem, zo’n vier jaar geleden en niet gehinderd door enige kennis van zaken, nog zeggen : "Wim let op, ik ga met Chester naar de NIMROD, zo’n goeie hond, onvoorstelbaar, hij is gewoon top!"

Enthousiast geholpen door zijn medeleden van "The Holland Tweed Club" en in het bijzonder door Koos Kommers heeft hij zijn ‘voorspelling’ nu laten uitkomen.

Wij noemen hem "Steady Daddy".

(Dreamweaver: Jan heeft zijn echtgenote gevraagd het stukje te schrijven ... En 'steady, steady...' is Jan's territorium signaal.)

Graag stel ik mij even voor: ik ben Rien Thijs, 64 jaar, getrouwd met Adje. Wij hebben twee kinderen en twee kleinkinderen en wonen in Bosschenhoofd.

Samen met mijn vrouw hebben wij een Labradorkennel onder de naam "v.h. Muntenbos". Momenteel heb ik drie zelf gefokte Labrador teefjes, waarvan Niké v.h. Muntenbos er een is. Met haar mag ik dit jaar voor de 5e keer aan de NIMROD deelnemen.

Ik doe al ruim 30 jaar trainen en wedstrijden met mijn labradors. In al die jaren heb ik samen met mijn trainingsgroepje wekelijks getraind en dat heeft geleid tot meerdere successen op de NIMROD. Waaronder: ikzelf neem nu voor de vijfde keer deel en heb drie AA-diplom’s, waarvan tweemaal als eindwinnaar. Theo Verveer tweemaal AA-diploma en tweemaal eindwinnaar. Pim Gaanderse een AA-diploma en ook de winnaar van 2008, Hans Mathijssen, trainde tot eind 2007 bij mij.

Mijn eerste hond, Brendo, kocht ik als huishond. Dit was een behoorlijk dominante reu en werd daarom "Theo de Tank" genoemd (naar een voetballer van Feijnoord). Men gaf mij het advies om met die hond te gaan trainen. Met Brendo heb ik 10 A diploma’s behaald en een uitnodiging voor de NIMROD van 1984. Helaas haalde niemand in dat jaar een AA-diploma.

Ik was besmet geraakt door het NIMROD virus en ben het niet meer kwijtgeraakt. Daarna heb ik deelgenomen met Mira, Niké (de grootmoeder van de huidige Niké) en Kelly. Met mijn vorige wedstrijdhond Chida lukte het net niet om mij te kwalificeren voor de NIMROD, maar zij behaalde wel de eindoverwinning op de Artemis.
En nu deelnemen met mijn 6e hond Niké, ik kijk er erg naar uit.

In die afgelopen 30 jaar is er veel veranderd, de voorjagers onderling gunnen elkaar steeds minder. Dat was eerder absoluut niet zo.
Ook vind ik het jammer dat het kwalificatiesysteem voor de NIMROD is gewijzigd. De KNJV jachthondenproeven worden nu minder bezocht en de kans bestaat dat deze dan ook gaan verdwijnen. Een goede evaluatie kan een bijdrage zijn om de inzichten te herzien. Het is beter om eens na te denken over een iets andere opzet van de KNJV jachthondenproeven.

Toch doe ik dit spelletje nog met evenveel plezier en enthousiasme als in het begin.

Ik wens alle deelnemers, organisatie, helpers en toeschouwers een mooie en goede NIMROD toe.

Tot ziens op 9 november 2009,
Rien Thijs.

Mijn naam is Jeroen van Vliet. Ik heb een uitnodiging gekregen voor de Nimrod 2009 met mijn Golden Retriever Liza. Liza is mijn tweede hond. Mijn eerste hond was ook een Golden Retriever. Dit was een hond, die het prima deed in de praktijkjacht. Vanwege het geweldige karakter en werkeigenschappen zou mijn volgende hond weer een Golden worden uit een werklijn.

Zes jaar geleden kwam Liza bij ons. Via de bekende the Go-Getters kennel kwamen we bij Petra Kolen terecht. We hadden de eerste keus uit het nest en het werd Liza, die het meest fel op het hazevel was. Een hond met geweldige passie, een goede neus, en een goed geheugen.

Ik wilde niet te snel met haar gaan dirigeren. Met mijn vorige hond ben ik waarschijnlijk te vroeg begonnen, waardoor deze ging vragen. Dit wilde ik zeker niet weer.
Twee jaar geleden dan ook begonnen in de B MAP’s. Daarvoor getraind bij de KNJV groep Zutphen onder leiding van de familie Starink. Ed Starink had net als ik het zelfstandig werken hoog in het vaandel staan, waardoor mijn hond niet al op jonge leeftijd klaar was voor de A, maar wel een geweldig werkende en nadenkende hond is gebleven. Toen we twee jaar geleden meededen in de B map’s zaten we ook bijna altijd in de prijzen.

Vorig jaar heb ik dan pas geprobeerd mijn eerste A diploma te halen. Voor de A heb ik niet bij een groep getraind. Ik heb dit alleen gedaan. Dit was niet de meest makkelijke weg om een A te halen, maar wegens gebrek aan tijd kon ik niet altijd op vaste tijden trainen. Ik ben namelijk ook nog voetbaltrainer en heb diverse andere hobbY's, waardoor mijn agenda vaak overvol is.

Vorig jaar haalde ik mijn knjv A, waarna we ook in de map A mee mochten doen. Met een 2e en een 3e plaats hadden we al bijna met de Nimrod mee mogen doen. Voor mijzelf had ik echter al uitgemaakt op een eventuele uitnodiging niet in te gaan, omdat ik mijn hond daar nog te jong voor vond.

	foto: Henk Eggink

Dit jaar was wel het doel de Nimrod te halen. Helaas kon ik niet meer bij de groep Zwiep trainen, omdat daar geen honden op A niveau waren. Na een keer met Jan Assink te hebben gesproken, heb ik besloten bij de KNJV Markvelde te gaan trainen, onder leiding van Tonny Tettero.

Daar hadden we een klein, maar leuk groepje voorjagers. Drie Labradors, een Griffon en een Golden. De labradors van Jan Assink, Anton Bebseler en Mia van Oosterzee kwamen allemaal uit de Abbotsross lijn. Gelukkig kon mijn Golden in dit gezelschap goed meekomen.

Wel was het jammer dat een geweldige persoon en voorjaagster als Mia van Oosterzee niet meer mee kon trainen ivm ziekte. Ik wens haar ook via deze weg beterschap en hoop dat ze weer snel met haar hondjes kan trainen.

Ik wist dat ik dit jaar, net als voorgaande jaren veel concurrentie van de Labradors zou hebben. Uit de uitslagen bleek dit ook, want op 1 MAP na, hebben we alleen maar Labradors voor ons gehad.

Jan Assink deed meerdere malen de gevleugelde uitspraak: Als iemand niet kan slapen gaat hij schaapjes tellen, maar Jeroen telt Labradors.

Gelukkig was het altijd en een sportieve en leuke strijd en hebben we ons geplaatst voor de Nimrod. Vorig jaar deden de staande honden het op de Nimrod ook heel goed en ben dan ook benieuwd hoe het dit jaar gaat, met zoveel verschillende rassen aan de start.

De beheerster van deze site José Nijssen heeft mij er meerdere malen op gewezen, dat ik vooral ook gewoon moet genieten van mijn hondje. Ik hoop dit ook na de Nimrod nog jaren te kunnen doen.

De plaatsing is mede mogelijk gemaakt door het prachtige Twentse landschap waarin wij kunnen trainen en niet in de laatste plaats door mijn gezin, die ook wel eens een dummy moesten gooien en een sleepje moesten trekken.

De meest gestelde vraag aan elkaar tijdens de MAP’s is toch wel: "Alles binnen?" Ik hoop de 9e aan het eind van de dag ook te kunnen zeggen: "Alles binnen". En wens iedereen een mooie dag.

Jeroen en Liza

Hans de Vries, 65 jaar, gepensioneerd, getrouwd met Jeichien, twee dochters.

Pien is al weer onze zesde hond. We hadden er meestal twee tegelijk, maar de laatste jaren nog maar één. Pien is de derde hond waarmee ik daadwerkelijk jaag.

Jagen doe ik sinds 1976 en sindsdien ben ik ook lid van de KNJV (helaas ben ik mijn gouden speldje verloren). Ik was en ben van mening dat je voor weidelijk jagen een goede jachthond nodig hebt.

Ik heb dan ook steeds met mijn honden de jachthondenopleiding van de KNJV gevolgd. Eerst in Leersum (De Man), later in Utrecht (Van’t Slot). Bij de Chesapeake Bay Retriever Club (Strikwerda) en nu met Pien alleen nog in Flevoland bij Christel Thiel.

Mijn vorige twee honden (Griffon Korthals en Chesapeake) vroegen om een stevige aanpak. Pien is de liefste hond van Flevoland, zachtaardig en gevoelig. Ik kon daar aanvankelijk slecht mee overweg. Het is dan ook de verdienste van Christel dat we nu op de Nimrod mogen staan.

Ontzettend trots ben ik, Cees Vromans, dat ik met mijn hond Bente v.d. Berkelse Akkers het ras van de Grote Münsterlander mag vertegenwoordigen op de Nimrod 2009.
Mijn leven lang heb ik tijdens de jacht gewerkt met Grote Münsterlanders. In het begin met honden zonder stamboom. Maar omdat ik graag verder wilde in het lopen van KNJV-wedstrijden schafte ik mijn eerste Münsterlander met stamboom aan in 1999: Amke van de Achterstesteeg.

Na 4 jaar met haar getraind te hebben, had ik in 2004 ook de eer om met haar op de Nimrod te staan. Een geweldige ervaring en een prachtige dag waarop Amke mooi werk en haar kwaliteiten heeft laten zien. Het plezier en de spanning tijdens de trainingen en KNJV-wedstrijden bracht mij voldoening in deze hobby en vond het jammer om er mee te stoppen.

Amke had de leeftijd voor een nestje en ik wilde wel een pup van haar. Het werd een groot nest van maar liefst twaalf pups. De laatste hebben we gehouden, want zoals we in Brabant zeggen: "Lest best!"

Bente is een lieve hond met een zachtaardig karakter. Ze is betrouwbaar en aanhankelijk en zit vol energie, maar is daarentegen ook rustig in de omgang. Ze is leergierig, vol passie en baasgericht en dit zijn kwaliteiten die het heel aangenaam maken om met haar samen te werken tijdens wedstrijden en trainingen.

Voor de C-B oefeningen ben ik gaan trainen onder begeleiding van Hein Rovers in Gemert. Hein is een man die tijdens de trainingen de rust goed kan bewaren en dit over kan brengen op hond en baas. Bente heeft een goede basis gelegd en leren gehoorzamen en steady te zijn. Een prima fundering waardoor ze in de C-B proeven altijd goed gepresteerd heeft.

Voor de A-trainingen zijn we naar Jachtopleiding Ton van de Bruggen in Tilburg gegaan. Daar leerde zij het dirigeren en slepen en behaalde in haar eerste trainingsjaar bij de Grote Münsterlander vereniging maar liefst een A-diploma van 94 punten met haar 2 jaar. Bij Ton heeft ze ook voor de MAP's getraind. Het is een man met inzicht in jachtpraktijken. Dit blijkt ook uit de jaarlijkse Midwinter Working Test die onder zijn leiding wordt georganiseerd.
We hebben er 3 jaar op niveau en met plezier getraind.

Bente heeft een prima doorlopen wedstrijdseizoen 2009 achter de rug. In Haaften won Bente bij de Grote Münsterlander vereniging voor de derde maal achtereen de felbegeerde wisseltrofee "Het Zwijn" met maar liefst 97 punten!!
Vol vertrouwen en goede moed begonnen we aan de A-MAP'ss die ze vijf keer behaalde. Door dit resultaat kregen we nu de uitnodiging om deel te nemen aan de Nimrod 2009. Hier hebben we hard voor gewerkt en naar uitgekeken.!!!

Natuurlijk zijn Bente en ik niet alleen op dit niveau gekomen. Vanuit deze plek wil ik dan ook van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken voor de hulp belangstelling, tijd, energie en wijze raad, die ons heeft gemaakt tot het team wat we nu zijn.

Rest ons niets anders dan alle deelnemers een hele mooie en succesvolle dag toe te wensen. Laat het een dag zijn waar iedereen met volle tevredenheid op terug kan kijken, zowel de deelnemers als het publiek en alle betrokkenen van de organisatie.

Cees Vromans en Bente.