Ik ben Sidonie Amorison, woon in Doorn, moeder van 2 mooie dochters, ondernemer. Vanaf mijn vroege jeugd hadden wij thuis Labradors. De eerste kwam van een jachtopziener in Engeland, in een tijd dat het woord 'dual purpose' niet eens bestond. Het ras was bij lange na niet zo populair als nu en alle Labradors waren in meer of mindere mate geschikt om mee te gaan op jacht.

Dat is heden ten dage wel anders. Er is een enorme tweedeling ontstaan tussen dikke showhonden en ranke werkhonden. Een ontwikkeling die ik jammer vind. Eigenwijs als ik ben besloot ik zelf een nest te fokken met mijn teef Pippet (Dutch Bark's Ballad Gilly) met als doel Labradors te krijgen die de vanouds bestaande raskenmerken bezitten. Die ook kunnen werken, waar nodig met snelheid.
Daarna heb ik nog een paar keer een nest gefokt.

Ik heb mij iedere keer bijzonder ingespannen om alle pupkopers zo ver te krijgen dat zij met de honden gingen werken. Dat is behoorlijk goed geslaagd, met vele mooie diploma's als resultaat. Ook zijn er honden die nadat hun bazen jachttraining hebben gedaan alleen maar meegaan op jacht, tot grote tevredenheid van deze bazen.

	foto: Marjo Hagoort

Buie komt uit de combinatie Dutch Bark's Ballad Gilly (ofwel Pippet) met Millers Square Fellow Hunter. Met Pippet heb ik diverse A-diploma's gehaald. Buie viel in het nest op door haar mensgerichtheid en evenwichtige bouw. Met vrijwel het hele nest zijn we het eerste jaar samen opgetrokken in de training en zijn elkaar niet meer uit het oog verloren. Buie wordt, evenals de meeste nestgenoten, ook gebruikt als praktijkhond.

Wij trainen bij de KNJV gewest Utrecht, locatie Heuvelrug. Dit afgelopen jaar mocht ik meedoen met de speciale MAP-A training georganiseerd door de KNJV gewest Utrecht. Om hieraan mee te mogen doen dient men minimaal een A-diploma te hebben. We hadden om de week afwisselend training van Roel en Els Venema, geassisteerd door Pieter de Valk en Frans Groen, en van Dick Polman en Dick den Hartog, geassisteerd door hun zonen Rick en Mark. Uitdagende trainingen, vaak op prachtige locaties die normaal gesproken niet publiekelijk toegankelijk zijn. Van hen allen heb ik veel geleerd.

Dat het voor drie uit ons groepje van acht zou eindigen met een uitnodiging voor de Nimrod had ik nooit kunnen bedenken.

Ik wens alle mede-deelnemers een succesvolle dag toe.

Op het leuke initiatief van José Nijssen om je zelf voor te stellen, wil ik dat bij deze ook doen. Ik ben Ron Bartens, 54 jaar jong en heb al sinds ik met mijn vrouw Gonnie (vanaf 1977) samen ben, Golden Retrievers over de vloer.

Onze eerste Golden was Tinka en kwam uit een showlijn. Onze tweede Golden was Eager Sam van de Woudstreek van Tineke Antonisse, een zoon van Den Dolder Twinkle. Een prachtig werkende hond, door Tineke geïmporteerd uit Engeland. Aan Sam denk ik nog altijd met een heel warm gevoel terug. We delen samen een prachtig wedstrijd- en jachtverleden, met als hoogtepunt de tweede plaats op de coupe d'Europe van 1993. Sam ontving op beide wedstrijddagen de kwalificatie Uitmuntend met CAC.

In 1997 kregen we Lucky Luuk v.d. Woudstreek. Een hele prettige en actieve hond en goed voor de praktijkjacht. Met hem had ik echter niet de wedstrijdklik die ik met Sam had. Zo'n 10 jaar geleden sloot ik, naar ik dacht, definitief het boek jachthondensport.

Ik was helemaal niet meer van plan om me hier weer mee bezig te houden, maar werd door onze vierde hond, Fenja d'Elbroosja en m'n enthousiaste maatje Henk van Gorkom (met broertje Floyd d'Elbroosja) toch weer geprikkeld om diploma's te gaan halen.
Bij de KNJV gewest Utrecht troffen Henk en ik een uitstekende organisatie met prima trainingsfaciliteiten. Tot op de dag van vandaag hebben we het daar erg naar onze zin.

Extra leuk is het voor mij dat mijn trainingsmaatjes Sidonie Amorison en Arie Verweij dit jaar ook mee doen aan de Nimrodproeven. Fenja en ik hebben er veel zin in om te laten zien waar we staan.

Tot de 8e november,

Ron Bartens

Mijn naam is Rinus Biemans, ben 55 jaar en getrouwd met Anita. Wij hebben 2 kinderen, te weten Ilona en Jessica. Sinds kort ben ik de trotse opa van mijn eerste kleindochter Femm. Ik ben eigenaar van de gelijknamige hondenschool in Dongen alwaar diverse hondencursussen worden gegeven, onder meer jachthonden cursus t/m A niveau.

Mijn hond Dansk Jente v.'t Goorse Veld is een Labrador van 6 jaar uit mijn eigen nest. Dit jaar heb ik samen met Jente 6 MAP's gewonnen, waardoor wij een terechte uitnodiging ontvingen voor de Nimrod 2010 in Zeeland. Dit is voor mij de vierde uitnodiging, echter de derde deelname, waarvan er 1 werd bekroond met het AA diploma.

Ik ben cica 30 jaar geleden begonnen met het africhten van jachthonden samen met Jan Stauwski. Dit doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds met zeer veel plezier en probeer dit ook over te brengen naar andere voorjagers. Ook dit jaar zijn er weer 3 Nimrod deelnemers die hun basis hebben gelegd bij mijn hondenschool.

Uiteraard wil ik al mijn helpers bedanken welke de afgelopen tijd op welke wijze dan ook geholpen hebben.

Verder wil ik alle Nimrod deelnemers succes wensen, en alle toeschouwers veel kijkplezier, met zeer mooi hondenwerk.

Hoi. Mijn naam is Jef Braspenning en samen met Brenda v.d. Duyl ben ik uitgenodigd voor de Nimrod in Zeeland. Dat is voor mij een hele eer. Ik ben een fanatiek jager en een jager zonder jachthond kan eigenlijk niet. Maar de grootste passie is elke week met Brenda gaan trainen en bezig zijn in de natuur. En als de training voorbij is nog even wat naborrelen, want dat hoort er ook bij.

Ik ben getrouwd met Maria v. Dijck en samen hebben we twee geweldige dochters en 4 schatten van kleinkinderen. We hebben nu een boomkwekerij bedrijf en verder ben ik vrachtwagenchauffeur.

Vorig jaar stond Jos v. Bragt met Donja v.d. Duyl (zusje van Brenda) in Uffelte op de nimrod. Jammergenoeg had hij het konijn niet binnen. Maar ja, hij had zeer goed zijn best gedaan. We zullen er nog een hele kluif aan hebben om dat na te doen.

In de jaren 80 is de jachthondensport zowat begonnen. In 1984 ging Janes Peeters naar de jachtcursus en vroeg aan mij om ook mee te gaan. Hij is immers 15 jaar ouder dan ik en ik zei hem: als ik over 15 jaar mijn diploma heb, ben ik net zo oud als jij nu. En dat is ook gelukt. Hij kocht een jachthond een (D.S.L.) en z'n dochter trainde haar (Jessy was haar naam) en ik jaagde hem voor. Dus dan weet je het wel.

Ik heb er toen zelf een gekocht bij de familie v. Bragt. Anja v.d. Duyl was haar naam en toen is het allemaal begonnen. Ze was bijna klaar voor C-B toen ze haar dood reden. Nieuwe jachthond gekocht, weer Anja v.d. Duyl en het is of er de duvel er mee speelde, ook zij werd dood gereden. Weer een nieuwe aangeschaft, een reu, Anjo v.d. Duyl was zijn naam. Dat ging goed. Veel diploma's mee gelopen B's en A's. Toen dacht ik: als ik ooit eens op Nimrod mocht staan. Maar we moesten nog veel leren.

We namen er weer een erbij, Noesca v.d. Duyl. Mijn vrouw zei: twee honden en niet meer. Oké, een voor de jacht en een in opleer. Ging ook goed maar ik had er iets meer van verwacht. Ik heb er ook vele diploma's mee gelopen. Anjo ging uit de tijd (in de jachttijd) en ik dacht: even wat rust voor wat betreft de tweede hond. Anjo was nog geen 14 dagen dood of Ina belde: Jef, we hebben een nestje liggen of ik toch geen hondje wilde, dan konden we weer samen trainen. Ja, toen kon ik geen nee zeggen.

We zijn gelijk gaan kijken en hebben toen Brenda gekocht. We zijn weer samen gaan trainen met Agnes de Vos (Aika v.d. Duyl), Chris Fijneman (Laidy v.d. Duyl), Jos v. Bragt (Donja v.d. Duyl) en ik met Brenda. Puppycursus bij José Huisman-Nijssen, C-B bij Martin van Eijk en het A gebeuren onder leiding van Jos v. Bragt en later MAP-training. Afgelopen jaar hebben we nog samen met Frank v. Eekert, Jos v. Bragt en mijzelf de moeilijkheidsgraad nog wat opgevoerd. En het resulteerde in deze uitkomst.

We hopen het er het beste van en wensen iedereen een mooie en fijne dag toe, een dag die ons dan nog lang heugen mag.
Ook wilde ik nog iedereen bedanken, de keurmeesters, helpers en iedereen die deze wedstijden organiseerden.

Groeten, Jef en Brenda v.d. Duyl

Dames en heren, mag ik u voorstellen aan mijn lieve Flatcoat:

Lowlands Black Energy Fire Flinte!

Mijn naam is Niels Broszat. Ik ben 30 jaar oud, woon samen met Annelieke en onze drie kinderen Lieze (4), Linde (3) en zoon Jikke (1) en met Flinte (5) natuurlijk, in Wilnis. Ik ben beeldend kunstenaar (www.nielsbroszat.nl) en werk ook netjes in loondienst als senior grafisch vormgever bij een projectontwikkelaar in Amsterdam.

Toen ik Annelieke leerde kennen trof ik bij haar thuis een nest Flatcoat pups aan. Voor ik het wist stond ik met kranten in mijn handen uitwerpselen te scheppen. Eén van deze honden stal al snel mijn hart en ik wilde later graag van haar een pupje. Wilma, mijn schoonmoeder, gaf me uit dat eerste nest van dat hondje Flinte cadeau. Mijn allereerste hond.

Een cadeautje dus. Ik had geen jarenlange ervaring in de jachthonden wereld. Geen geïmporteerd hondje uit Schotland uit een of andere elitaire kennel, geen hond uit een spectaculaire werklijn, want de Flatcoat is gelukkig nog dual purpose! Maar Flinte heeft al lang bewezen niet onder te doen voor andere toppers.

Met 8 maanden haalde Flinte haar eerste C certificaat met een eerste prijs. En vele prijzen zouden nog volgen. Ze deed het goed op certificaatdagen en diplomadagen, in de workingtests op alle niveaus, op MAP's en provinciale jachthondenproef, op de IWT '09, op de CLA Game Fair in Engeland '09 (2x topdog) en ze haalde dit jaar ook haar eerste veldwerk kwalificatie op slechts 3 duiven. En ze is ook nog mooi, 4U!

Maar nu is het mooi geweest. Met 2 carrières en een gezin met 3 piepjonge kinderen kan en wil ik niet meer op wedstrijdniveau opereren. Het echte leven gaat voor, dit is slechts hobby (hoewel ik daar weinig van merk bij veel voorjagers)! De Nimrod is het mooiste podium in Nederland om te stoppen. Straks wil ik lekker ontspannen met haar gaan jagen. Dus als u nog een goede hond zoekt?

Ik zou graag een aantal mensen willen bedanken. Wilma Firet (schoonmoeder) als eerste, omdat zij mij Flinte gaf en mij introduceerde in deze sport. Guus van Maarseveen (trainer). Eén van de meest ondergewaardeerde trainers van Nederland, waar ik enorm veel van heb geleerd. En die mij altijd de vrijheid heeft gegeven om me te ontwikkelen.

Johan van Middelaar. Een Flatcoat man die heel veel voor mij over heeft en een geweldige vent is. Benno en Silvia waarmee ik al jaren train en al mijn geouwehoer hebben moeten aanhoren. Marty Vreugdenhil (vriendin). Gewoon een lekker wijf die tenminste out of the box kan denken en me met grote regelmaat op m'n flikker geeft (vooral NIET hond gerelateerd). José Nijssen voor de gezellige chat sessies na twaalven.

En natuurlijk mijn gezin met Annelieke aan het roer. Voor alle keren dat je er alleen voor stond vanwege een wedstrijd of training, dank je!

Ik wens jullie allemaal een geweldige en vooral een sportieve Nimrod toe.

Alle goeds,

Niels Broszat

Ik wil me even aan u voorstellen, Gilles van Campen met zijn Sabi-Sabi ( Dunysteinn Igraine). Wij zijn al meer dan 30 jaar in de honden sport actief, en we mogen weer op de Nimrod acteren.

Het is voor de derde keer dat ik er aan deel mag nemen en het blijft enorm spannend. Zeker ook omdat alles afhing van de laatse proef in de Vlietlanden, maar het is toch gelukt.

Samen met mijn vrouw Beppy (voor de bekende: de vrouw met het mandje) doen we er heel veel voor en het is ook onze passie en daar zijn we heel gelukkig mee.

Maar alleen kom je er niet, daarom zijn we ook zeer gelukkig met ons training's ploegje. Elke week het veld in te trekken met weer of geen weer met onze honden is een groot geluk.
We zijn dan ook zeer dankbaar voor hun inbreng en via deze weg wil ik hen dan ook hartelijk bedanken, Leny en Ed Booter en Dick Heijman.

Wij wensen ook de andere deelnemers veel succes.

Gilles van Campen

Hallo,
Ik zal me even voorstellen. Ik ben Hans van Dongen, 43 jaar oud, ben getrouwd met Angela en heb 2 dochters Lonneke en Josien. Ik woon in Waalre en ben werkzaam bij Wegener Media in Best.
Tevens ben ik eigenaar van Weimaraner Hummer vd Tuindershof. Samen zijn we dus uitgenodigd voor de Nimrod.

Een kort stukje geschiedenis. Met onze eerste Weimaraner, Zora v. Reinhardswald, zijn we in aanraking gekomen met de jachthondensport. We hebben met haar een paar cursussen gevolgd en zelf wat ervaring opgedaan voordat we ons waagden aan een echte KNJV-proef. Helaas zijn we niet aan het echte werk toegekomen, want zij is vroegtijdig overleden aan leukemie. Echter het virus had zijn intrede gedaan en zijn we direct gaan zoeken naar een andere geschikte hond.

Dit is Hummer geworden, een prachtige Weimaraner-reu uit april 2005. We zijn direct bij José Huisman in Vught begonnen met de puppytraining. Angela had deze taak op zich genomen omdat ik net een operatie aan mijn schouder achter de rug had. Achteraf blijkt dit een goede keuze te zijn geweest, want de basis is door haar met subtiele hand gelegd.

In 2007 heb ik het overgenomen en zijn we bij Ton vd Bruggen begonnen met de echte KNJV-trainingen. Natuurlijk eerst het BC-traject waar Hummer en baas elkaar pas goed leerde kennen. We kwamen erachter dat wij beide een bijzondere eigenschap hadden namelijk "eigenwijsheid". Toch hebben we deze cursus goed afgerond en hebben we verschillende B-diploma's gehaald met 80 punten.

In 2008 heb ik een uitstapje gedaan naar een andere trainer om te trainen voor het A-diploma. Een leuk maar helaas niet zo'n constructief jaar, echter voldoende geleerd om door te gaan. In 2009 weer terug gegaan naar Ton vd Bruggen. Hier bleek dat de combinatie baas hond en leraar toch de juiste was want de resultaten waren prima. In dat jaar 4 proeven gelopen en drie A-diploma's binnen gehaald. Om het volgend jaar te weten wat me te wachten stond had ik ook nog voor 2 MAP's ingeschreven. Tot mijn grote verbazing haalde hij die in Neede binnen. De Nimrodgedachte was nu voor mij geboren.

In 2010 weer met Ton verder. Ambities aangegeven en met goede moed gestart. Veel en hard trainen om dadelijk in september en oktober de benodigde MAP's binnen te halen. Het was mooi om te zien hoe de hond die eerst nog geen worstje wist te vinden, nu steeds langere slepen wist te volgen en menigeen wist te verbazen met het dirigeren. Het was een mooi trainingsseizoen waar ik Ton dan ook hartelijk voor wil bedanken, uiteindelijk is hij voor mij degene die ons zover heeft gebracht.

Helaas had de medaille ook een keerzijde. Hummer verdraaide midden in het proevenseizoen zijn achterpoot waardoor hij nog maar op drie poten kon lopen. We waren genoodzaakt een aantal proeven af te zeggen. Helaas zat daar ook de proef van de Weimaraner vereniging bij die ik zo graag had willen lopen.

Een bijkomstigheid daarbij was dat mijn concurrent, Hubert v. Veen, daar goed scoorde en mij voorbij ging in Nimrodpunten. Gelukkig herstelde Hummer vrij snel en kon ik nog aan de proef in RHA deelnemen. Ik werd hier zesde en stond qua Nimrodpunten gelijk, echter had Hubert net wat meer wedstrijdpunten.

Gelukkig had Hubert al aangegeven geen concurrent te willen zijn en heeft hij de uitnodiging voor de Nimrod afgeslagen. We kregen dus toch het telefoontje met de uitnodiging die ik maar al te graag aannam. Je mag dus zeggen dat daar waar pech is ook geluk moet zijn. Hubert bedankt.

Nu is het dus aan mij de taak om het ras te gaan vertegenwoordigen wat ik natuurlijk met alle plezier ga doen. Hummer en ik zullen laten zien wat we waard zijn en gaan er een mooie dag van maken.

Tot ziens in Zeeland!

Ik ben echtgenoot, vader en grootvader en helemaal verslaafd aan het werken met honden. Thuis opgegroeid met Duitse herders en Bouviers, ben ik met deze laatste aktief in de africhting geweest. Na het behalen van de hoogste diploma's en het ouder worden van de honden, werd ik Commissaris Africhting van de Nederlandse Bouvier Club. Hierna ben ik nog enkele jaren lid geweest van de Commissie Werkhonden van de RvB.

In de tussentijd ben ik tot mijn 50e blijven voetballen en moest daarmee stoppen omdat we voor mijn werk gingen verhuizen van Hellevoetsluis naar Oosterhout (Brabant).

Zoals velen weten was mijn vrouw erg ziek en verbleef regelmatig in het ziekenhuis. Omdat ik in die periode voor mijn werk veel weg was, besloten we een hond als gezelschap te nemen. Hoewel het voor de hand lag dat we een Duitse Herder zouden nemen, leek ons dat niet zo praktisch.

We sloten niet uit dat de buurvrouw weleens de hond zou moeten uitlaten en de kans dat zij eerder een Labrador zou uitlaten dan een Duitse Herder leek ons een groot. Daar het de hond van mijn vrouw zou zijn, koos zij voor een bruine Labrador genaamd Buddy. De fokker had duidelijk gezegd dat het een huishond was en in dit geval niet geschikt om mee te werken.

Geen probleem voor mij. Ik had géén benul van het werken met een jachthond en dacht daarbij eerder aan ruitenjasje, pijp en geiten wollen sokken. Wat heb ik me daarin vergist en wat is het geweldig om en met jachthonden te werken en niet in de laatste plaats, met zoveel geweldige mensen in kontakt te komen.

Omdat Buddy toch moest 'socialiseren' hebben we ons aangemeld voor de puppycursus van hondenschool Rinus Biemans. Hier raakte wij bevriend met instrukteur Mart v.d. Wiel en zijn vrouw Ina. Mart nodigde mij uit om eens te kijken hoe het werken met jachthonden was en dat zou verder mijn (ons) leven voor de komende jaren gaan beheersen.

Het was voor mij snel duidelijk dat het werken met een jachthond een enorme uitdaging zou zijn. Daarbij komt dat ik zeer leergierig ben en ik trok mijn plan. Ik ging op zoek naar een hond waarmee ik in zo'n kort mogelijke tijd aan veel disciplines mee zou kunnen doen.

Hoewel men zegt dat 'wat je ver haalt lekkerder is', kwam ik in gesprek met Cees Schormans die 7 km verderop woonde. Dat bleek een schot in de roos! Ik liet me op de lijst zetten voor een hond en, in afwachting daarvan, hielp ik Cees met de jachttraining voor jonge honden. Deze training gaf hij aan de voorjagers van zijn nest met oa. Millers Square Blue van Hans Mathijssen die later (2008) de Nimrod won.

Op 20 november 2003 werd het tweede nest uit de combinatie Millers Square Tyra met Eastdale Dynamite Jack geboren. John Braak had de puppies beoordeeld en er twee reuen uitgehaald. Ik had de tweede keus en het werd Jack, waarvan John zei dat het een goede hond was voor een beginnend voorjager. Ik weet niet wat hij precies bedoelde, doch wat ik wel weet is dat ik met, van en door Jack enorm veel geleerd heb en als ik de bekende beginnersfouten maakte, hij het altijd wel weer oploste.

Volgens goed gebruik heb ik ook met Jack de puppytraining bij hondenschool Rinus Biemans gevolgd. Hierna ging ik, volgens afspraak, met Jack trainen in de groep olv. Cees Schormans met Andrie Damme, Cora van Weele en (later) Natascha Ripzaad.

De leercurve schoot omhoog van zowel Jack als van mij. Door het meedoen aan zoveel mogelijk evenementen (KNJV JHP's / MAP's / PJP's / Veldwedstrijden – NLV/GRCN workingtesten, teamwedstrijden - workingtesten in België) werd het geleerde in praktijk gebracht.

In 2005 verhuisden we weer terug naar Hellevoetsluis en eind 2008 had Cees géén tijd meer om te trainen. Gelukkig heb ik begin 2009 onderdak kunnen vinden bij Jan Mackay die het, als echte Staande Honden man, wel leuk vond om naast Femke Jansen met Labrador Beau ook mij te begeleiden.

Zowel Jack als Beau hadden hetzelfde trainingsniveau waarbij het aandachtspunt voor mij was: zelfstandig werken, lijnen lopen en niet te snel ingrijpen.
Je weet hoe het proces gaat:
fase 1: eerst weet je niets en laat de hond het werk doen,
fase 2: je denkt dat je het weet en doet dus vaak wat verkeerd,
fase 3: je weet hoe het moet, hoewel ... af en toe ...

De gedrevenheid van Jan, de gezelligheid van Inge en de leuke samenwerking met Femke maakten het trainen uiterst plezierig. Begin 2009 ben ik tevens secretaris van de NLV/JPC geworden en ben aanspreekpunt voor alle KNJV/ORWEJA evenementen.

Dit jaar ben ik, naast het trainen bij Jan, eveneens gestart met een groepje met oa. Mart v.d. Wiel en Peter Boons die beiden een nakomeling van Jack hebben. Ik kon hen helpen en zij mij, waarbij de belangrijkste zaken, serieus trainen en gezelligheid, het uitgangspunt is.

Op 5 juni 2009 heeft mijn vrouw Hennie uiteindelijk een harttransplantatie ondergaan en ik kan met trots melden dat het uitstekend met haar gaat. Zo goed zelfs dat ik besloten heb met vervroegd pensioen te gaan (juli 2010). Prettige bijkomstigheid is dat ik géén vrije dagen meer hoef op te nemen om als apporteur op jachten te fungeren.

In de afgelopen jaren heb ik ontzettend veel steun gehad van heel veel voorjagers, helpers, keurmeesters en hun aanhang in moeilijke, soms uitzichtloze periode met Hennie. Soms was men tot tranen geroerd en dan te weten dat het overgrote deel haar nog nooit had gezien en/of gesproken. Hennie is dol op honden en ziet ze het liefst 'op de bank'. We zien haar dus niet op onze proeven. Op een ongecontroleerd moment zei ze: "Ik ga mee als je op de Nimrod staat". Wat ze daarbij dacht kan ik alleen maar raden.

Nu Jack 20 november as. 7 jaar wordt, ben ik enorm trots en dankbaar dat we, ondanks vele tegenslagen, toch nog een Nimrod uitnodiging hebben kunnen bemachtigen. Ik zal ervan gaan genieten en hoop dat dat eveneens geldt voor de andere Nimrod gangers en de vele belangstellenden.

Mijn naam is Ben Harmsen en ik heb een uitnodiging gekregen voor de Nimrod met mijn zelfgefokte Labrador Rosa van 't Kieftendorp. In 2002 heb ik met de moeder van Rosa "Fleur" het felbegeerde AA diploma gehaald op de Nimrod in Drenthe.
Dat heeft zoveel indruk op mij gemaakt dat ik daarom in het laatste wedstrijdjaar van Rosa ook met haar wou proberen om zover te komen.

	foto: Henk Eggink

Zoals we allemaal weten moet je met een Labrador 2 MAP's winnen met hoge punten om zeker te zijn van een uitnodiging.
Niet makkelijk voor ons, want Rosa laat meestal wel ergens punten liggen. Ze is echt een hond van de praktijk. Maar met wat geluk en een goede dag is Rosa de achtste Labrador van de lijst geworden.

We gaan 8 november onze stinkende best doen om al het wild binnen te krijgen. Maar... we gaan er vooral van genieten, een mooiere afsluiting kun je je niet wensen.

Ik wens iedereen een mooie dag en dat de beste mag winnen.

Ben Harmsen

Eerst de felicitatie ... maar dan het verzoek om iets over mijzelf te schrijven in de rubriek "wie is wie" van Dreamweaver. Je kunt er eigenlijk niet onderuit, José stopt er zelf veel energie in, dus !!

Mijn naam is Dick Heijman en één van de deelnemers met een Labrador Retriever. Mijn contact met de jachthondensport is ontstaan na het behalen van het jachtexamen. Als je in de gelegenheid bent om te jagen dan heb je ook een hond nodig. Het werd een Heidewachtel. In die tijd vond ik de toen aanwezige Labradors net worstenbroodjes, een dik lijf met een paar pootjes er onder.

Maar ik kwam in contact met Henny Schoor en Ruud Meerwijk, hondenmensen in hart en nieren en die hadden een ander type Labrador. De volgende hond werd een zwarte Labrador. Na twee zwarte Labjes nu op de Nimrod met mijn derde blondje, de twee voorgaande blondjes hebben ook aan de Nimrod deelgenomen.

Ik ben er altijd voorstander van geweest om in de jachthondensport op een zo breed mogelijk terrein te excelleren. En als ik toch moet kiezen dan gaat mijn hart uit naar de apporteerveldwedstrijden. Uiteindelijk is dat puur jacht en bij uitstek de plaats om honden op hun kwaliteiten te beoordelen. Maar de Nimrod is ook een leuk spelletje.

Het is ons gelukt: we mogen naar de Nimrod!!

Mijn naam is Femke Jansen, ben 29 jaar en woon samen met mijn vriend in Melissant (Goeree Overflakkee).
6 jaar geleden is Beau geboren. Ik had toen al een labrador teefje, waar ik een beetje voor de lol jachttraining mee volgde. Toen werd ik met het jachthondenvirus aangestoken door Henk Klein, die een hond had uit dezelfde combinatie als Beau, alleen een nest eerder. Het was een genot om hen aan het werk te zien en ik heb toen besloten om er ook één uit die lijn te nemen.

Ik heb ongeveer drie jaar getraind bij Multidog en training gehad van Henk, die het ontzettend leuk vond hoe Beau zich ontwikkelde. Het ging goed heel goed, hij liep hele goede B-diploma's en we gingen voor de A trainen.

Drie jaar geleden ben ik bij Jan Mackay gaan trainen en haalde mijn eerste KNJV-A, waarna vele A-diploma's volgden. En toen ging het in een stroomversnelling!
De puntjes werden op de I gezet en het was luisteren geblazen voor zowel Beau als (zeer zeker) voor mij.

Er volgden vele A-Map diploma's, met als gevolg dit jaar een uitnodiging voor de Nimrod, samen met mijn trainingsmaatje Joost, helemaal geweldig dus!

Als eerste Jan en Inge Mackay heel erg bedankt voor alles, zonder jullie had ik het niet gered. Jan voor de trainingen en Inge voor alle lekkere hapjes en drankjes na de trainingen (ook niet onbelangrijk).

En ook mijn vriend die al het geduld kon opbrengen om naar mij te luisteren als het eens mis ging op een wedstrijd!

Ik wens iedereen heel veel succes en plezier op 8 november.

Groetjes Femke en Beau

Mijn tweede Nimrod.

Begin 1991 haalden mijn man en ik onze eerste Vizsla draadhaar. Wie kon bedenken dat onze Janosch in augustus 1992 zijn eerste B-diploma uit Haaften mee nam. Ik niet, maar het lukte. In november 1994 werd Janosch geplaatst voor de Nimrod. Dit had ik beter niet kunnen aannemen omdat de hond nog lang niet klaar was voor deze klus. Helaas, maar ons Jantje heeft daarna tot september 2000 een groot aantal A-diploma's behaald.

In 1992 volgde een tweede vizsla, Harro. Een geweldige jachthond maar een mindere wedstrijdhond. Weer 4 jaar later een derde vizsla, Antal, zoon van Harro. Die liep al heel jong enkele B-diploma's, maar bleek geen wedstrijdhond te zijn.

In 2002 hebben wij tijdens een vakantie in Hongarije de enig levende vizsla, Buda, gekocht én meegenomen. Hij werd in 2006 groepswinnaar van rasgroep 7 en werd in erering als second best tweede Winner 'gekroond'.
Mooi meegenomen was ook zijn (enige) A-diploma KNJV.

Foto volgt

Ik ben een Vizsla mens. Het is dan ook wonderlijk dat ik "zomaar" bij Roel van der Lee een Fousek-pup meenam. Maar het gebeurde wel in 2006. Net als Janosch en Antal liep Boaz in zijn eerste proef (2007) een B-diploma.

In februari 2009 gingen Boaz en ik in een soort masterclass trainen bij Gerard van den Heuvel uit Ede. De overige voorjagers vonden Boaz nog veel te jong, maar Gerard vertelde de "klagers" dat hij binnen een half jaar op het niveau van hun honden zou zijn. Dat bleek waar, want Boaz werd in november 2009 uitgenodigd voor de Nimrod. Mijn man en ik zijn het wel eens oneens, maar we hebben samen onmiddellijk besloten nog niet te gaan.

Dit jaar ligt het anders. Boaz scoort goed bij de voorstaande honden. Hij kan heel goed scoren, maar als hij een offday heeft, brrrrr!

Ook nu nog krijg ik steun van diverse mensen. Dat is fijn maar ..., op 8 november 2010 moet ik het alleen klaren. Ik zie er tegenop én kijk er naar uit. Ook dit jaar een nominatie. Het was de keus van nu of misschien wel nooit.

Hallo, ik ben Erwin Kok en woon samen met mijn vrouw Erika en drie kinderen, Daan, Anne en Jorn in Barchem (Gld).

Zo'n viereneenhalf jaar geleden besloten we een jachthond te nemen, omdat ik jaag en het mij enorm leuk leek om op jacht een maatje er bij te hebben. Samen besloten we dat het een korthaar zou worden. We kwamen na wat rond vragen bij Henk Woestenenk (Blanke Biele). Hij had een nest met bruine en zwarte pups. We wilden graag een bruin teefje en onze keuze was snel gemaakt. Toen ze een paar weken later ook de puppytest goed deed wisten we het zeker, dat wordt ons hondje. Wij hebben samen met de kinderen een naam bedacht, Tara moest het worden.

Dan heb je je eerste hondje, maar hoe begin je te trainen. Ik kreeg het advies om naar Marijke op de Weegh te gaan. Dit heb ik gedaan en hier heb ik als beginnend voorjager enorm veel geleerd.

	foto: Martha Cordemeyer

Hierna heb ik getraind bij NVDSK regio 3. Eerst niet met het idee om wedstrijden te lopen, maar meer om er op jacht een gehoorzame hond van te maken. Tara pakte de trainingen goed op en op een leeftijd van 14 maanden haalde ze haar eerste B-diploma. Dit stimuleert natuurlijk en daar komt bij dat ik een enorm leuke groep trainers, helpers en medecursisten om me heen had waardoor we met plezier gingen trainen.

Het tweede trainingsjaar haalde ze een mooie B met 77 punten, een stimulans om voor een A-diploma te gaan. In haar derde jaar gingen we trainen voor een A-diploma. Aanvankelijk ging het redelijk goed maar kort voor de proeven oogde ze niet geheel fit. Bij de dierenarts werd een dag voor de proef in Markvelde een ontsteking aan de eierstokken vastgesteld. In overleg werd besloten dat ik nog wel naar Markvelde zou gaan. Ze zette nog een keer haar beste beentje voor en haalde haar A-diploma. De dag hierna werd ze geopereerd en was het einde seizoen.

Dit jaar hebben we MAP-training gedaan, wat voor mij ook weer geheel nieuw was. Het verliep boven verwachting met een uitnodiging voor de Nimrod tot gevolg. Dit resultaat is mede te danken aan de trainers en helpers van regio 3, waarvoor nog hartelijk dank. Het gaat allemaal wel erg snel, misschien wel te snel, maar we zullen ons best doen.

Tot slot wens ik alle deelnemers veel succes en hoop ik op een onvergetelijke dag voor allen.

Van Groningen naar Zeeland !!

December 2004. Tijdens een jacht ziet mijn man Klaas een zwarte, jonge hond mooi naast de voet van zijn baas lopen en na de drift vraagt hij aan de jager: "Meneer, is dat een Labrador?". De jager vertelt dat het een Field Trial Labrador is en begint te vertellen over de kwaliteiten van zijn jonge hond.
Klaas raakt steeds enthousiaster en dezelfde avond heb ik de jager al aan de telefoon. Een afspraak om de labrador te komen bekijken was gauw gemaakt. Tijdens ons bezoek wordt contact gezocht met de fokker en het 'moest zo zijn' want er werd een nestje verwacht.

Januari 2005 gaan we op audiëntie bij Mary en Wim Reinders van de Abbotsross kennel. Na een poosje gepraat te hebben komen wij in aanmerking voor een pup. Mijn man jaagt immers en ik wilde jachttraining met de hond gaan doen. Het wachten gaat beginnen.

7 februari 2005 wordt ons pupje geboren. Op eerste Paasdag mogen we ons hondje, Abbotsross Deana, vernoemd naar de Romeinse godin van de jacht, ophalen. Toen ik haar in mijn armen kreeg was het liefde op het eerste gezicht. De reis naar het noorden ging fantastisch en ze was een lief, aanhankelijk en een dapper meisje.

En nu, 5 jaar later is het nog steeds zo. Ze is een lieve huishond en fantastisch voor ons, voor kinderen en kleinkinderen. En ze is ook nog een goede jachthond.

2006 We beginnen met de jachttraining in het noorden en op 1-jarige leeftijd halen we onze eerste C-diploma bij de clubdiplomadag van de NLV. Aan het einde van de dag kreeg ik de wisselbeker voor "veelbelovende jonge hond". Ja, dacht ik. De hond is goed, nu ik nog! Datzelfde jaar halen we ook nog verschillende KNJV B-diploma's.

2007 Na een jaar breed getraind te hebben gingen we dit jaar nog enkele KNJV B-proeven lopen en ook MAP B-proeven. Deze sloten we ook met mooie resultaten af. We kregen een uitnodiging om mee te gaan op de jacht en dat vond Dana fantastisch en ze deed dat ook goed. Vandaar dat we toen al, onwetend, aan een veldwedstrijd mee gingen doen en behaalden toch al een G.

2008 Toen Dana drie jaar werd ben ik gaan trainen in Gelderland. Uren in de auto, vele kilometers rijden, maar we hadden het er graag voor over. Dat resulteerde in mooie A-diploma's en ook nog Map A-diploma's. Wat weer een prachtig jaar!

2009 wordt nog een drukker jaar. Nog meer kilometers rijden omdat ik ook ga trainen op de Veluwe en verschillende workshops hier en daar ga doen. Zo ook de OWT training. Dat vonden we ook weer heel erg leuk. Dat jaar nog A's gehaald en MAP A's en gelukkig werden we net niet uitgenodigd voor de Nimrod 2009. Wat was ik opgelucht en blij. Wel mochten we meedoen aan de Artemis. We haalden daar een tweede plaats. Weer een fantastisch jaar gehad.

2010 Na een barre winter met veel sneeuw begon de eerste proef al in februari en in maart de OWT's. Het ging allemaal heel goed en we werden uitgenodigd voor de OWT finale te Vught. Op een snikhete zomerdag in juli behaalde we de eerste prijs. Ongelooflijk!
Het seizoen kon al niet meer stuk maar de MAP's moesten nog beginnen. Toen ik in Ommen de MAP haalde met 595 punten begon bij mij de spanning. Zal het dan toch mogelijk zijn? Gaat het toch gebeuren? Ja, het is gebeurd. We gaan naar de Nimrod!!!

Mijn DANK is groot aan alle trainers en lieve honden-vrienden die mij op wat voor manier ook hebben geholpen zodat we op de Nimrod mogen staan. Wat heb ik genoten van alle leerzame en mooie trainingen, prachtige trainingsgebieden, veel gezelligheid en vooral de après-training bij Konsequent. Ik zal het zeker gaan missen. Nogmaals heel veel dank!!!

Ik ga mijn uiterste best doen om te laten zien dat Daan en ik samen een heel goed team zijn.
Ik wens alle deelnemers een mooie en vooral een sportieve Nimrod toe en ik hoop van harte dat we aan alle toeschouwers mooi hondenwerk kunnen laten zien.

Hartelijke groet,
Aleid en Dana

Ik zal mij even voorstellen. Ik ben Jos Seijsener, 62 jaar, getrouwd met Lenneke en sinds 1 april dit jaar officieel met prepensioen, waar ik met volle teugen van geniet!

Onze eerste hond was een Boxer, een goeie sul die alles goed vond en eigenlijk aangeschaft werd voor onze 2 jongens. Nadat Does overleden was zochten we naar een heel ander type hond en werd onze tweede hond een Heidewachtel, waardoor ik in aanraking gekomen ben met de jachthondensport. Ik ben daar toen echt mee besmet geraakt, wat uiteindelijk leidde tot mijn eerste uitnodiging voor de Nimrod in 1997 te Haarzuilen met Aster uit de Zeeuwse Polders.

Uiteraard moest er daarna weer een nieuwe Heidewachtel komen. Dat werd Chip v.d. Buitendijk, waarmee ik in 2004 mijn tweede uitnodiging ontving voor de Nimrod die gehouden werd in Haarlo. Nu heb ik de derde uitnodiging ontvangen om mee te doen aan de Nimrod en deze keer met mijn zelfgefokte Heidewachtel Bella v.d. Molenwaai en daar ben ik best wel een beetje trots op.

In het tweede nest van Chip v.d. Buitendijk was Bella de enige teef van vier pups en toen al een behoorlijk fanatiek hondje, ze was de andere drie pups al vroeg de baas. Tot de dag van vandaag is dat brutale gebleven. Bella heeft zich ontwikkeld tot een zeer passievolle hond met een enorme "will to please".
Van de drie Heidewachtels waar ik tot nu toe mee gewerkt heb, is Bella toch wel de hond waar ik het meeste moeite mee heb gehad om in het gareel te krijgen. Het eigenzinnige karakter van de Heidewachtel laat ze nog regelmatig zien, maar aan de andere kant is dat ook de charme van een Heidewachtel en een uitdaging voor de baas!

	foto: Greet de Bruijn

Eind 2008, Bella was toen 3,5 jaar, heb ik besloten om een andere trainer te benaderen. Dat was Cees Schoormans. Een echte labrador man, die mij verder wilde helpen. Ik was op een dood spoor beland en onder leiding van Cees zijn we weer opnieuw begonnen. Back to basic zal ik maar zeggen. Bella en ik hebben op die zondagochtenden bij Cees veel geleerd. Het heeft de nodige moeite gekost, maar uiteindelijk heeft Bella het jaar daarna haar KJNV A-diploma's gehaald.

Soms viel ze terug in haar oude gewoonte. Niet voor niets kwam Bella nog voor in het nawoord van de gedelegeerde na het behalen van haar 1e KNJV A-diploma in Hulshorst dat jaar. Hij sprak daar over het "vrolijk jagend" Heidewachteltje en dat hij daar zo van genoten had! Leuk natuurlijk, maar het liep daar dus net goed af, wat zeker niet bij elke proef lukte. Hetzelfde jaar won Bella ook de A-MAP in Hardinkxveld-Giessendam, wat eigenlijk een extraatje voor ons was na de KNJV proeven.

Aan het eind van dat jaar stopte Cees met de trainingen en heb ik op zijn advies Ton van der Bruggen benaderd. Daar ben ik het afgelopen jaar wel achter gekomen, een echte, fanatieke "staande honden"-man in de jachthondensport, met aandacht voor zijn cursisten die hij met raad en daad bijstaat. Het behalen van de Nimrod 2010 met Bella is mede te danken aan deze twee zeer bevlogen jachthonden mensen.

Ik hoop dat we er met z'n allen op 8 november een mooie dag van maken en dat we er allemaal van gaan genieten. Ik wens alle deelnemers, de organisatie, alle helpers en zeker ook de toeschouwers een mooie, maar vooral tot aan het einde spannende NIMROD toe.

Hallo, mijn naam is Dianne van de Ven, 45 jaar oud. Ik woon in Veldhoven, samen met mijn vriend Harm. Harm heeft altijd een huishond gehad, zelf ben ik meer opgegroeid als kattenmens. Zo hebben we Luke ook uitgezocht, als huishond.

We kozen voor een Griffon Korthals omdat we het een mooi ras vinden. Tja, en toen bleek als snel dat Luke een echte jachthond is. Gehoorzaamheid op het trainingsveldje prima, in het bos was het een ramp, ik kon hem niet loslaten. Toen hij een keer met 15 meter lange lijn achter zich aan >10 minuten achter een ree aan had gezeten, ben ik uit pure wanhoop op jachthondentraining gegaan. Luke was toen 15 maanden oud. Een schot in de roos. Zowel hond als baas bleken helemaal in hun element.

Het heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik een heerlijke huishond heb, een fijne jachthond, dat ik vorig jaar mijn jachtexamen gehaald heb en dat we dit jaar voor de 3e keer een uitnodiging voor de Nimrod gekregen hebben. En ook al blijft Luke tijdens de wedstrijden karaktervol, dit jaar gaan we de uitdaging aan!

Natuurlijk ben ik trots dat Luke en ik zover gekomen zijn. Maar we zouden nooit zover gekomen zijn zonder al die mensen die ons van begin af aan alles hebben bijgebracht, tot en met de keurmeesters tijdens de proeven toe. Een paar mensen wil ik met name bedanken voor hun eindeloze geduld, wijze lessen en aangename gezelschap: Karel Schoonus, Robin Heidinga, Ton van der Bruggen, Jan, Cees, Wilma, Mario, Coba en Rinus. En dat geldt natuurlijk ook voor al die anderen die ik nu niet met naam noem!

Mijn leven is behoorlijk veranderd door de komst van Luke. De jachthondensport en het jagen hebben hun intree gedaan. De natuur, het hondenwerk, de gezelligheid, ik wil het allemaal niet meer missen.

Op een hele mooie 8 november!

Omdat ik een uitnodiging heb mogen ontvangen voor de Nimrod 2010 stel ik me hierbij aan u voor. Mijn naam is Theo Wispelweij en ben werkzaam als machinist bij NS-reizigers. Ik woon in Huissen met mijn vrouw Cary. Samen hebben we een dochter, Lenneke en zij heeft haar eigen ontwerpstudio in Arnhem.

Ik loop mee met een Vizsla genaamd Lev. Dit is onze eerste hond waar we jachttrainingen mee doen. Dat het een Vizsla is geworden is te danken aan Cary. Zij heeft haar keus op dit ras laten vallen mede vanwege het karakter en omdat ze het een mooie hond vindt. Ook is zij degene geweest die contact met de fokker heeft gezocht: "Pancaran's" Magyar-Vizsla van Wilma en Irwan Notosoetarso in Heerhugowaard.

Het was wel de bedoeling dat we iets met de hond gingen doen, maar wat we wisten nog niet precies. Totdat we op een zondag bij toeval tijdens een wandeling in de Huissense polder een groep voorjagers tegen kwamen die met hun honden aan het trainen waren in het jachtgebied van Nico Scholten. Na onze vraag of we mochten blijven kijken, was dit geen probleem en kregen zelfs koffie met een stuk gebak.

Wat we daar toen zagen vonden we geweldig, en realiseerden wij ons dat dit het was wat we graag met Lev wilden doen. We konden gelijk terecht bij de puppy cursus in Toldijk, waar we zijn begonnen met de jachtopleiding onder de bezielende leiding van Theo Cornelissen bij jachthondenschool Konsequent.

	foto: Henk Eggink

Er is ons wel eens gevraagd door mede-cursisten wat we in hemelsnaam met een Vizsla op een jachtcursus moesten. Maar deze vragen verdwenen al snel na het zien van de behaalde resultaten de afgelopen jaren. We hebben het afgelopen jaar meerdere proeven gelopen en deze zijn niet altijd met een diploma beloond. maar over het algemeen gingen we meestal wel met een goed gevoel naar huis.

We hebben wel enkele wedstrijden moeten afzeggen omdat mijn gezondheid het afgelopen jaar nogal eens te wensen over liet en ik een paar keer in het ziekenhuis ben opgenomen. Dit was meteen te merken aan de hond, onder andere doordat hij moeilijk op een "vooruit" weg te sturen was. Er is weer een opgaande lijn, en hopelijk kunnen we dat laten zien op de Nimrod. Wij zullen zeker proberen het ras zo goed mogelijk te vertegenwoordigen.

Verder wil ik iedereen bedanken die dit mogelijk heeft gemaakt, onder anderen trainers en helpers van Konsequent, en de mede- voorjagers. In het bijzonder Nico Scholten omdat ik ook gebruik mag maken van zijn jachtterrein om met de hond te trainen.

Verder wens ik alle deelnemers, de organisatie, helpers en toeschouwers een mooie en succesvolle Nimrod toe.