Zoe (Elbertha) kwam in april 2001 bij mij. Ondanks dat 2001 het jaar van de MKZ was en wij pas vanaf juni konden trainen, werd begin september het eerste KNJV-B diploma behaald. Zoe was toen 6 maanden.
In 2005 kregen wij een uitnodiging om deel te nemen aan de Nimrod, echter Zoe en ik waren er nog toen niet 'klaar' voor. De laatste twee jaar hebben we veel bijgeleerd en nu krijgen we weer een kans.

Trainers waar ik het meest van geleerd heb: Jos Kugel en Wim Reijerse.

Vanaf mei 2007 ben ik ook in het bezit van een Epagneul Bleu de Picardie, een fijn ras wat in de nabije toekomst steeds meer op de KNJV proeven en Maps te zien zal zijn.

Mijn naam is René Bolk, ben getrouwd met Saskia en samen hebben we twee kinderen. Rens, een zoon van 4 jaar en Romy, een dochter van 9 weken.
Onze hond is een Grote Münsterlander. Haar naam is Dani (6jr).
Ik train minimaal 2 keer in de week, soms vaker.

	Foto: Henk Eggink

Ik ben een fanatiek jager en vind het prettig als je met een goede hond voor de dag komt op de jacht. We hebben een hondenclub zelf opgericht met allemaal fanatieke mensen en daardoor houd je elkaar scherp.
Dani is mijn eerste hond waar ik zo fanatiek mee ben gaan trainen en die ik voorjaag op wedstrijden.

Ik ben Peter Boons, 57 jaar oud, 33 jaar gelukkig getrouwd met Anny. Twee kinderen, onze zoon Dennis 30 jaar en zijn vriendin Ilona en onze dochter Lesley 26 jaar oud en haar vriend Marcel.
Mijn beroep is bouwvakker.
Hobby`s al 20 jaar jachthondensport en jagen.

Spikey is onze eerste Labrador en voorheen hadden we een Duitse herder, een Duitse Staande Korthaar, en drie Viszla`s waarmee we ook hebben deelgenomen aan de KNJV proeven. Het is me met hen niet gelukt een A-diploma te halen.

Vorig jaar was ik slechts één punt verwijderd van deelname aan de Nimrod en met Spikey in topvorm besloot ik meteen om het nog een jaar te proberen. En met succes: van de zestien wedstrijden dit seizoen zeven keer eerste, vijf keer tweede, twee keer derde en een keer vierde.

Ik ben zeer vereerd om mee te mogen doen aan de Nimrod, omdat dit een droom is die werkelijkheid wordt. Ik ben al vijftien keer als toeschouwer op de Nimrod aanwezig geweest en nu sta ik er zelf!
Hopelijk wordt het een succesvolle, maar vooral een sportieve en onvergetelijke dag.

In 1982 kreeg ik toen ik met mijn vriendin samen ging wonen mijn eerste Golden Retriever. Van de fokker moest ik beloven wel een jachtcursus met haar te gaan doen. Dit heb ik toen, wel pas een paar jaar later, daadwerkelijk met haar gedaan en warempel een B-diploma gehaald.

Vele jaren later, toen ik eindelijk een pup kon krijgen van mijn favouriete ras, de Epagneul Français (niet het makkelijkste ras voor deze sport) heb ik de jachttraining weer opgepakt en werd ik uiteindelijk super fanatiek.
Floyd was al 2 jaar voordat ik met hem ging trainen. Door een fokster van dit ras, net boven Hamburg Duitsland, werd Floyd gevraagd als dekreu. Zij had een jachthondenschool, en Floyd ging bij haar op les, waarna ik thuis veel moest oefenen. Het ging supergoed, eerst diploma AZP,omdat hij al te oud was voor HZP, toen VGP, Bringtreue en Zweetwerk. Alle diploma's gehaald met dikke punten.

Dan ook maar de Nederlandse proeven. In het begin werd ik getraind door een privé-trainer, naderhand een goede vriend van mij. Jan van Ampting, die het succes van Floyd helaas niet meer mee heeft kunnen maken, hij is veel te jong overleden aan zijn hartkwaal.

Daarna ben ik op les gegaan bij de jachthondenopleiding KNJV gewest Midden Limburg waar wij les kregen van een super trainer: Jean Zeegers. Al snel had ik verschillende B's en vorig jaar mijn eerste A en MAP A binnen.
Ik werd op de dag voordat ik op vakantie ging uitgenodigd voor de NIMROD, maar moest verstek laten gaan omdat ik vanuit Thailand niet even een dag op en neer zou kunnen komen. Achteraf moet ik bekennen dat naar mijn mening Floyd hier ook nog niet klaar voor was.

Dit jaar voor 6 wedstrijden ingeschreven, 2 A-diploma's en 3 MAP-A diploma's. Eén wedstrijd werd Floyd voorgejaagd door een vriend van mij omdat ik tijdens het trainen mijn enkelbanden had gescheurd. Dat werd niets, Floyd is te zeer eenkennig. Wel haalde hij een B met Whisper, een zoon van Floyd, waarmee ik dit jaar voor het eerst ben gaan trainen.

We gaan de NIMROD proberen te lopen en dan mag hij gaan doen wat hij het liefste doet: jagen. Dan gaat hij wat de wedstrijden betreft in de VUT. Whisper zal nu aan de slag moeten.

Vervelend is het nu wel dat Floyd afgelopen week tijdens 3 dagen jagen in de Eifel, een ernstige blessure heeft opgelopen en een beetje mankt aan zijn linkerschouder. Maar volgens de dierenarts zal hij 10 November wel gewoon kunnen starten.

Verder wens ik alle deelnemers heel veel succes op de NIMROD en hoop dat we een prachtige sportieve dag hebben. Mee mogen doen hieraan was voor mij al een droom, een AA diploma halen, tja dat is iets heel anders. Maar we gaan ervoor !!

Nu al een uitnodiging voor de Nimrod is toch wel even slikken.
Zal ik wel of niet???? Sample is nog zo jong, maar het kan wel eens voorkomen dat het niet nóg een keer lukt. Omdat het een hele eer is om uitgenodigd te worden, heb ik die toch graag aangenomen.

Sinds 1997 ben ik bezig met het trainen van Labradors. Eerst met de traditionele, maar al heel snel overgestapt op de fieldtrial Labrador.
We zijn in het begin gaan trainen bij de KNJV afdeling Tholen bij Mees Punt, Wim van Doorn, Jan Mastenbroek en Cees de Graaf. Daarna nog enkele jaren bij Multidog van Arno Brosky. Verder trainen we al bijna tien jaar met het Cees Schormans groepje waar we veel van elkaar leren en geleerd hebben. Mede hierdoor sta ik voor de tweede keer op de Nimrod.
Mijn eerste echte A-diploma heb ik behaald in 1999 met Guy (een uit showlijnen zelfgefokte Lab), die nu weer al ruim 10 jaar oud is en een gouden karakter heeft.

Daarna kwamen de fieldtrials in beeld. In 2000 hebben we 2 teefjes gekocht en wel Gunstock Yoni en Cherry Dee, die mijn vriendin heeft voorgejaagd. Met deze 2 honden hebben wij beiden aan de Nimrod van 2003 deelgenomen, waar het mij toen helaas niet is gelukt om een AA diploma te halen. Maar Cora met Cherry Dee wel.
Daarna kwam Mister, een zoon van Gunstock Yoni en die bracht het ook heel snel tot een uitnodiging in 2004. Deze heb ik afgeslagen omdat ik hem er nog niet klaar voor vond. Het jaar erop is het niet meer gelukt. Zo zie je maar dat het nog niet zo simpel is.

Dit keer weer een uitnodiging met Sample, een zelfgefokt reutje van Cherry Dee. Sample is een 100% fieldtrial Labrador met een super karakter, die ook al in het veldwerk bij onze zuiderburen mooie dingen heeft laten zien.
We gaan proberen om er wat van te maken. Toch een beetje met de gedachte dat Sample een heel jong ventje is van net drie jaar, die ik niets kwalijk zal nemen als niet alles zou lukken.

Verder wens ik iedereen een sportieve en onvergeetbare Nimrod toe. Veel succes iedereen en vriendelijke groeten van Andrie Damme & Loyal Sample vd Hooydamhoeve.

Ik ben Willie Goossens. Samen met mijn vrouw Maria en onze drie jongens Willem, Bram en Martin wonen wij in Toldijk (GLD). Ik run hier een bedrijf met schapen, zowel fok- als weide-schapen. Ook doe ik aan schapen en hertenhandel.
Voor de jacht en hondentraining maak ik graag wat uren vrij.

Af en toe fokken we eens een nestje korthaartjes (Kennel v.h. Wuusterveld). We hebben nu twee kortharen. Kelly v.h. Wuusterveld, deze hond is van mij zoon Willem. Hij traint hem en gaat ermee op jacht.
De andere korthaar is Noescha v.h. Wuusterveld, geboren op twee mei 2003. Met Noescha mag ik dit jaar naar de Nimrod. De hond waarvan iedereen dacht: "Dat wordt nooit wat". Het is een erg lieve en sociale hond met veel passie en jachteigenschappen. Nu het jachtseisoen is geopend gaan we regelmatig samen op stap.

	Foto: Henk Eggink

Voor de vierde keer mag ik nu naar de Nimrod. In 1994 ging ik met Banoeska van de Hezenberg, dit was onze eerste korthaar.
Met Laika v.h. Wuusterveld, dochter van Banoeska, ging ik in 1998 naar de Nimrod.
Daarna kwam in 2002 Kyra v.h. Wuusterveld, deze hond kregen we op twee- jarige leeftijd terug. Ik heb haar toen alles nog moeten leren.
En dan nu in 2007 ga ik met Noescha naar de Nimrod. We gaan er weer voor!

Daarnaast zijn er nog drie hondjes van ons op de Nimrod geweest, namelijk: Arko v.h. Wuusterveld van Jan Lettink (2003), Boyd v.h. Wuusterveld van Albert Wildeman (2004) en Jacco v.h. Wuusterveld van Theo Megens, voorjager Jet Megens(2005).

Zelf train ik en geef ik les aan de kortharen van regio 3. Ik organiseer elk jaar met de anderen een KNJV en een MAP wedstrijd voor de korthaar.
Onze hondjes zijn te bekijken via de website www.nvdsk.nl. Eenmaal op de site aangekomen, klikt u op links (rechtsbovenin). Ten slotte klikt u op "kennel v.h. Wuusterveld".

Tot slot wil ik iedereen die dit jaar mee doet aan de Nimrod heel veel succes en een fijne dag toe wensen.

Bart Jaarsma loopt dit jaar met Kelly. Zijn eerste hond was Mariska, de Duitse Staande Langhaar waarmee hij vorig jaar op de Nimrod stond. Kelly is mijn Engelse Springer spaniel.
Mijn eerste hond was een Golden, daarna volgden 2 Cockers, die weer werden opgevolgd door Kelly en inmiddels een Field spaniel van nu een jaar oud.

Ik ben met Kelly begonnen bij Cees van der Smissen, helaas inmiddels overleden, waar ik wel veel aan te danken heb.
Daarna ging ik bij Arno Brosky van Multidog verder trainen. Bart trainde daar al met Mariska. Toen hij Kelly afgelopen januari voor het trainen van me overnam, is hij ook bij Multidog verder gaan trainen.
Dit jaar liep hij met Kelly haar 1e A en toen ook de A-Map's volgden was"de uitnodiging" een feit.

	Foto: Henk Eggink

Kelly is mijn poekie en Bart noemt haar een etterbak :)) . In het veld is ze superfanatiek, in huis de rust zelve en een schat van een hond.
Tijdens een training in februari 2005 schoot haar heup uit de kom. Met een losse heup bracht ze de dummy bij me en raakte vervolgens in een shock. Een lelijke blessure, waarvan ze volgens de dierenartsen niet zou genezen. Hun advies: in laten slapen. Voor mij geen optie (!) en na 4 maanden revalideren liep ze weer haar 1e KNJV proef. Ze haalde daar haar B diploma incl. een paar gekneusde ribben. Tja, de dierenarts heeft een goeie aan haar ;) .

Voor mij een dubbel wonder dus dat ze dit jaar haar ras vertegenwoordigt op de Nimrod. En na de Nimrod mag ze weer gewoon doen waar ze het meeste lol in heeft: jagen!

1e hond was een Rottweiler.
2e hond een Golden (Lana) uit een showlijn (niet zo’n witte!!) op B-niveau.
3e hond uit een werklijn (Way-out’s) July. Met haar heb mijn eerste A-diploma gehaald en door haar ben ik gaan jagen.
4e hond ook een Way-out’s. Met Elfra heb ik vele A-diploma’s behaald en een uitnodiging voor de Nimrod 2001. Was en is nog steeds mijn jachtmaatje, geniet nog elke dag nog van haar, is alleen stokdoof.

5e hond een Dreamweaver, Rose (moeder Way-Out’s). Een stuiterbal maar een echte Golden met, net als Elfra, July en Lana, een hart van goud. Ik denk steeds, nu heeft ze haar top bereikt, maar ze verbaast me keer op keer (in de praktijk) met prachtige, soms onmogelijk lijkende, apporten.

6e hond geen Golden maar een spaniel, langhaar of labrador? Ehhhhhh of toch maar weer een Golden???????

Trainers waar ik veel van geleerd heb zijn André de Jong, Ada Schoenmaker, Jan v. Walsum.
Favoriete schrijvers (honden) Jan Fennell, R. Sharpe, Martin Deeley.

Ik ben Jan Ketelaar. In 1948 geboren, getrouwd en wij hebben samen twee getrouwde dochters van 29 en 26 jaar en een zoon van 21. Sinds vorig jaar trotse opa en oma van een kleinzoon van onze oudste dochter en schoonzoon.
Wij wonen sinds ons huwelijk in Odoorn. Odoorn ligt op de Hondsrug, ca 10 kilometer ten noorden van Emmen. Een prachtige plaats met een geweldige omgeving met veel bossen, heide en oude zandverstuivingen. Kortom een voorrecht om hier te mogen wonen.
Mijn hele arbeidzame leven tot nu, en dit zal ook wel niet meer veranderen, werk ik bij een landbouw - coöperatie in Meppel. Ik werk daar als verkoopleider akkerbouw.
Mijn grootste hobby is in de ruimste zin alles wat met jacht te maken heeft.

Ik heb Tessa, een Duitse Staande Draadhaar vier jaar geleden van mijn jachtvriend Harm gekregen. Harm heeft een akkerbouwbedrijf. Drukke werkzaamheden, het werk gaat voor, verhinderden soms dat hij mee op jacht kon. Omdat ik geen hond had mocht ik zijn hond Tosca mee. Als haar baas er niet bij was wilde ze ook goed naar mij luisteren. Een prima hond die haar werk verstaat. Prachtig vond ik dat.
Het kon dan ook niet uitblijven dat ik zelf een hond wilde. Ja, en wat zou er dan mooier zijn dan een pup van Tosca.

Een nest jonge honden brengt veel werk met zich mee. Gelet op de drukke werkzaamheden op het bedrijf werd overlegd met moeders. Vrouwen blijven nu eenmaal betere opvoeders dan mannen vonden wij! Nadat er goede afspraken waren gemaakt was het zoeken naar een rekel. Deze werd in Odoorn gevonden. Een hond waar niet mee gejaagd werd, maar die op diverse KNJV-proeven en veldwedstrijden goede prestaties had geleverd. We hadden afgesproken dat ik een teefje zou krijgen en dat Harm zelf ook een teefje zou houden. Het eerste pup was een teefje. Er volgden in een vrij rap tempo nog 6 pups, allemaal reutjes.
Zo vlug ik maar kon ging ik in de vroege avond de jonge aanwinst bekijken. Super! Wat mooi.
Nu hebben we een probleem. Er is maar één teefje. Harm zei: " Deze is voor jou!"
De volgende morgen vroeg telefoon. Harm. Tosca heeft 4 uur nadat de laatste pup was geboren er nog eentje gekregen, en … een teefje.

Zo vaak als kon ging ik even kijken bij het jonge grut. Ik kreeg allerlei instructies. Had immers nog nooit een jachthond gehad. We hadden wel een Jack- Russel. Stok en steen verwend.
Ja wat wil je ook met drie kinderen thuis. Hiervan geleerd hebbende hadden we ons voorgenomen om haar anders op te voeden. Onze vakantie vervroegd zodat we Tessa, de naam door onze kinderen bedacht, na ruim zeven weken konden ophalen.

Met Tessa naar de KNJV puppy cursus in Emmen. Enthousiaste trainers, die Tessa en niet te vergeten haar baas, veel hebben geleerd en een hele enthousiaste groep. Ik wist van mijzelf niet dat ik het trainen zo mooi zou vinden. Met z'n allen naar vervolgcursus. Trainen voor de C. De inspanningen werden ruimschoots beloond. Op de eerste proef gelijk een B-diploma.
Vervolgens trainen voor de MAP-B wat ook lukte. In Emmen wordt niet voor het A-diploma getraind. Daar ik ambities had om met Tessa het hoogste diploma te halen, en de trainers mij daar een redelijke kans van slagen toedichtten, heb ik dit jaar getraind bij Noord en Midden Drenthe in Assen voor het A-dilpoma.
Het dirigeren was andere koek! Twee keer per week trainen. Ook hier een hele hechte groep, met daarin een door de wol geverfde hondenman met zeer veel ervaring. Veel advies van de trainers met op- en aanmerkingen maar vooral het vertrouwen dat het goed zal komen. En het kwam goed!

Twee A-diploma's en een MAP-A met als ultieme beloning een uitnodiging voor de Nimrod. Wij, Tessa en ik zullen ons best doen op 10 november.
Mia en Harm bedankt! Mede door jullie toedoen en met behulp van heel veel "andere" mensen hebben wij een hele lieve hond die ook nog redelijke prestaties levert, maar boven alles niet meer uit ons gezin is weg te denken.

Ik ben getrouwd en we hebben vier zoons van 21, 18, 16 en 13.
Samen runnen we een rundvee-, vleesvarkens- en een loonbedrijf.
Mijn hobby's zijn paardrijden, tuinieren, jagen en natuurlijk mijn grootste hobby. Het honden gebeuren.

In het verleden hadden we altijd al jachthonden, Duitse Staande Draadhaar, Epagneul Français en sinds 12 jaar de Cesky Fousek.

Cilka onze oudste teef heeft twee nesten gehad. Uit het eerste nest heeft mijn vader een reu gehouden, Abel (7). Doordat mijn vader ziek werd heb ik deze hond verder opgeleid tot KNJV A en Map A. Hij gaat nu lekker mee op jacht, wat hij super doet.

	Foto: Henk Eggink

Uit het tweede nest heb ik Balou aangehouden, ze is nu ruim vier en een half jaar oud. Voor mij een gouden hond. Met dit hondje heb ik veldwerk, zweetwerk en KNJV en Maps gelopen en in al deze disciplines heeft ze mooie kwalificaties behaald. Voor mij een echte all-rounder.

Ook in de praktijk is de samenwerking super tussen ons. Ze apporteert echt alles. Vorige week is ze mee op jacht geweest en heeft daar een mooie vos opgehaald.

Ik zeg wel eens "ik ben een bevoorrecht mens" om dit allemaal te kunnen en mogen doen. En nu gaan we naar de Nimrod.
Ik hoop dat het een leuke dag wordt met mooi hondenwerk.

Ik ben Fons Oude Engberink, ik woon in Rossum (Twente). Ik ben getrouwd met Marja en heb drie kinderen, 1 jongen (Robin) en 2 dochters (Marit en Linet).
Jaska kocht ik in 2001 en met haar ben ik fanatiek gaan trainen.

Na 6 jaar binnen de rasvereniging (regio 3) en met een stel jachthondenliefhebbers uit de buurt met veel plezier getraind te hebben, kreeg ik dit jaar de uitnodiging van de Orweja om mee te doen aan de Nimrod. Natuurlijk moest ik mij hiervoor kwalificeren via een KNJV-proef en meerdere MAP proeven. Omdat het hele hondengebeuren één van mijn favoriete hobby's is, heb ik hieraan heel veel plezier beleefd.
Andere hobby's zijn: wandelen in de mooie Twentse natuur, jagen in binnen- en buitenland.

	Foto: Henk Eggink

De Nimrod is voor mij en Jaska een mooie afsluiting van een fantastisch trainings- en wedstrijdseizoen.
Inmiddels heb ik 2 nestjes gefokt met Jaska. Uit het eerste nestje hebben we Jessy gehouden, met deze hond traint mijn dochter Marit. Ook zij heeft dit jaar mooie resultaten behaald bij de KNJV-proeven.
Uit het tweede nestje heb ik Jill gekozen, zij moet een waardig opvolgster worden van Jaska. Dus wie weet, sta ik over een aantal jaren weer op de Nimrod, maar dan met Jill. Dit zal een hele klus worden omdat er binnen de vereniging een grote concurrentie is.

Misschien wilt u na het lezen van dit kleine berichtje wel iets meer informatie hebben over dit ras. U kunt dan kijken op website www.nvdsk.nl van de rasvereniging voor de korthaar.
Hier vindt u een link naar onze site: Kennel van het Rossumer Bovenveld. Wij wensen u veel leesplezier!!

Ik wens alle deelnemers veel succes op de Nimrod en voor alle toeschouwers een geweldige, indrukwekkende dag met veel mooi hondenwerk.

Tot ziens op de Nimrod 2007

Ik ben altijd gefascineerd geweest door Heidewachtels. Mijn eerste kwam uit het asiel en heeft een jaar geleefd. Mijn tweede kwam via de Heidewachtelvereniging via herplaatsing. Deze hebben we 10 jaar gehad, maar africhting voor de jacht zat er niet in.
Na enige tijd geen hond gehad te hebben moest er weer een hond komen, u raadt het al, een Heidewachtel. Deze keer een pup via de vereniging. Het werd een reutje gefokt door Ton van der Giessen.

Toen ik belde met Multidog in Dinteloord of ik mij op kon geven voor de jachttraining, werd mij gevraagd of mijn hond ook apporteerde. Mijn antwoord was dat ik dat niet wist omdat ik hiervoor naar de jachttraining wou, maar als ik een balletje weggooide, Daco deze wel kwam brengen. Ik mocht de eerst les meedoen, waarna beoordeeld zou worden of ik eerst naar de apporteercursus moest of bij de jachttraining kon blijven. Ik zie ons nog staan, allemaal op rij en Arno Brosky schiet en gooit een dummy op.
Daco wist niet wat hem overkwam, hij bleef netjes onaangelijnd zitten maar jankte alles bij elkaar omdat hij als laatste hond aan de beurt was. Toen hij eindelijk mocht en ik het commando apport uitsprak, was het één streep naar de dummy en één streep terug naar mij, waarbij hij netjes voor kwam zitten.

Ik was aangenomen voor de jachttraining en haalde na drie maanden, met een leeftijd van 12 maanden, direct een tweede plaats bij de workingtest op C-niveau. Een jaar later haalde ik mijn eerste B-diploma in Rilland met 69 punten. In het zelfde jaar werd ik tweede bij KNJV-proeven van de Heidewachtelvereniging in Haaften met 72 punten. Hier werden mij de ogen geopend over het niveau van mijn hond. Tot nu toe had ik steeds getraind met andere rassen, welke in mijn ogen veel beter waren dan mijn hond. Maar in vergelijking met zijn rasgenoten, bleek Daco één van de beste te zijn.

Ik kwam toen tot de conclusie dat een Heidewachtel minimaal een jaar achter loopt op zijn soortgenoten. Het kost meer moeite om ze iets te leren en het duurt langer voor ze een nieuw commando begrijpen, zeker als er voor A-niveau wordt getraind.
Met het behalen van mijn B-diploma was mijn eerste doel bereikt, het volgende doel was om Daco op A-niveau te brengen en daarmee de critici hun ongelijk te laten inzien en te bewijzen dat een Heidewachtel wel degelijk een echte jachthond is.

Helaas kwam ik er achter dat het in die tijd niet mogelijk was om met een monorchide hond KNJV-proeven op A-niveau te lopen, daardoor heb ik drie jaar lang geen KNJV-proeven meer gelopen. Toch doorgegaan met trainen om tenminste bij de certificaatdagen van Multidog een A te halen. Daco haalde op vier-jarige leeftijd zijn eerste A-certificaat bij Multidog.

In deze periode kwam ik een jachtcombinatie tegen die niet in het bezit was van een jachthond. Men heeft mij toen gevraagd of ik met hun mee op jacht wou gaan. Dit heb ik met beide handen aan gegrepen, waardoor het behalen van een officieel KNJV A-diploma voor mij minder belangrijk werd. Mee op jacht, dat was en is het ware gebeuren voor een voorjager en zijn hond. Als ik Daco tijdens de jachtpartijen zie werken, dan vind ik de beoordelingen tijdens proeven niet meer belangrijk.

Toch kwam in 2005 de omkeer, de reglementen waren gewijzigd en een monorchide hond mocht mee doen aan de A-proeven. Ik schreef in op drie KNJV-proeven en tot mijn verbazing haalde ik op alle drie de proeven mijn A-diploma, met 92 punten werd ik bij de laatste proef 1e bij de Heidewachtels in Haaften. Voor de leut schreef ik mij in op de MAP in Veendam en tot mijn verbazing werd ik daar tweede met 439 punten.

In overleg met mijn trainers Arno Brosky en Arnoud Korst besloot ik te proberen om uitgenodigd te worden voor de Nimrod van 2006. De eerste A was geweldig, met 95 punten, hierna een confrontatie tussen Daco en mij, waardoor de tweede A-proef niet werd gehaald. Bij de derde KNJV-proef in Haaften verstapt Daco zich en is hij zo kreupel dat ik moet opgeven.
Als Daco weer hersteld is gaan we voor de eerste MAP. We halen hier 530 punten en de zesde plaats. Achteraf blijkt dat we 20 punten aftrek hebben gehad wegens piepen. Dit heeft ons de eerste plaats gekost. De volgende MAP gaat fout, maar de daar opvolgende wordt binnen gehaald. Bij de vierde MAP hoor ik dat een andere Heidewachtel een tweede plaats heeft behaald op een MAP. Die dag gaat alles goed, tot een apport van een eend uit het water niet in het zicht. Helaas is de eend zo nat dat hij onder water ligt en Daco brengt de eend niet binnen. Bij de volgende MAP in Wieringerwerf het zelfde probleem, Daco werkt geweldig, maar krijgt 40 punten aftrek wegens piepen. Helaas, de Nimrod werd niet gehaald en ik besloot te stoppen met het lopen van proeven en alleen nog maar mee op jacht te gaan.

Ik heb een half jaar niets gedaan en in april van dit jaar werd ik overgehaald om het nog één keer te proberen. Ik won de onderlinge wedstrijden bij Multidog en de Zeeuwse Jagerdagen. Bij de eerste KNJV-proef kwam voor ons de sleet er al in, we haalden een A met 92 punten. Bij de MAP in Almkerk ging het s'morgens geweldig, maar de middagproeven waren niet van het zelfde niveau, toch als een van de vier mijn MAP-A gehaald met 500 punten. Niet genoeg om extra Nimrod punten te halen. De volgende proeven zijn geen succes, Daco vindt dit niet leuk meer. Ook de MAP's gaan eigenlijk met hangen en wurgen. Op de MAP van Hof van Twente heb ik Lei Hendriks met zijn Heidewachtel Hunter Blitz ontmoet. Lei wil ook naar de Nimrod en haalt in het Hof van Twente zijn eerste MAP-A met een zesde plaats. Ik heb dan nog twee MAP's te gaan en Lei nog vier.

Thuis gekomen overleg ik met mijn trainer Arnoud Korst en besluit de komende MAP's af te zeggen, Daco is niet meer gemotiveerd en mocht het tot de Nimrod komen, dan heeft hij ongeveer twee maanden geen proeven gelopen.

Ik trainde drie weken niet met Daco en begon daarna weer voorzichtig met één keer trainen in de week. Ondertussen houd ik contact met Lei en helaas voor hem haalt hij geen A-MAP meer. Het bleef spannend tot de laatste MAP in Neede. Dan is het wachten op het verlossende telefoontje. Deze komt op woensdagavond. Het is zeker: we gaan naar de Nimrod.

Wat de Nimrod ons brengt is een verrassing, hopelijk kunnen we mooi werk laten zien. Voor ons is het een geweldige beloning voor alle moeite en opofferingen die we ons hebben moeten getroosten.
Dit alles had ik niet bereikt zonder mijn trainers Arno en Arnoud, waarbij de laatste mij regelmatig de wind van voren heeft gegeven en van zeer bruikbare adviezen heeft voorzien.

Iedereen die mee doet wens ik veel succes en ik hoop mooi honden werk te zien. Hoe het afloopt zien we aan de eindstreep als de prijzen worden verdeeld.

Naam: Ben Rupert (65), 3 kinderen, 4 kleinkinderen met een vijfde op komst.
Hobby's: jagen en hondenwerk.
Geboren en getogen in St Isidorushoeve (gem. Haaksbergen) en daar altijd een eigen landbouwbedrijf gehad. Het bedrijf is inmiddels overgedaan aan een van de zoons die er een mooi landbouwmechanisatiebedrijf van heeft gemaakt.

Samen met mijn vrouw Gerda bezoeken wij alle wedstrijden hier in de buurt, waarbij Gerda steevast voor de catering voor onze trainingsmaatjes zorgt. Haar rode petje is inmiddels wijd en zijd bekend.
Jagen doe ik al zo lang ik lopen kan en altijd was daar een hond bij. Draadharen hebben wij onafgebroken gehad sinds 1970 en Raisa, waar ik nu mee naar de Nimrod mag, is de 7e in rij.
In de jaren 90 hebben wij ook twee goldens gehad en met één daarvan heb ik met succes de Duitse proeven gelopen.

	Foto: Jeroen Baack

In de eerste 25 jaar dat wij draadharen hadden werden de honden getraind voor de jacht en dat was het dan. Wij wilden een goede hond die all-round was en dan was het goed. Met de Golden gingen wij voor het eerst ook trainen voor wedstrijden, proeven. Dat beviel zo goed dat de draadharen die daarna kwamen daar ook voor werden ingezet. Sonja en Rex werden goede B honden en Raisa is de eerste die het A-diploma haalde ( 2006). In dat jaar hoopten wij ook op de Nimrod te gaan, maar dat ging op een haartje mis.

Dit jaar was een nest gepland en werd er niet op de wedstrijden gerekend. Maar Raisa bleef deze zomer leeg en toen heb ik haar alsnog gauw voor enkele wedstrijden ingeschreven en zie hier, wij gaan naar de Nimrod.

Wij verheugen ons enorm op de dag en hopen dat er geen mist is zoals enkele jaren geleden in Zeeland toen drie uit onze trainingsgroep mee mochten doen, maar wij er weinig van hebben gezien.
Wij wensen iedereen: deelnemers, toeschouwers en organisatie, een heel mooie dag toe.

Mijn naam is Jan Vleemingh, getrouwd met Elze en woon sinds een jaar of 9 in Wichmond. Dat ligt in de buurt van Zutphen. Wij hebben een dochter en een zoon resp. 22 en 20 jaar oud.
Mijn beroep is revisie-storings monteur van vooral motoren in binnenvaartschepen en aardgasmotoren.

Heel mijn leven ben ik al in contact geweest met honden. Eerst thuis op de boerderij en later toen we getrouwd waren was er al snel een Jack Russel. We hebben een aantal fokteefjes gehad waar we ook tentoonstellingen mee liepen.
Ook in die tijd was ik actief in de politiehondenafrichting met vooral herders en heb daarmee leuke certificaten PH1, PH2 en Objectbewaking mee gehaald.

Via mij opa en mijn vader kwam ik in aanraking met de jacht en haalde ergens in 1980 mijn jachtakte.
Na een paar jaar trainen met verschillende jachthonden heb ik Béla gekocht van Ellis Olde Bolhaar. Zij had haar vanuit Tsjechië geïmporteerd. Ik ga met Kyra (zo noem ik Béla) op jacht en train haar bij Hondenschool Konsequent van Theo Cornelissen uit Toldijk, aan wie ik het ontzettend veel te danken heb dat ik nu op de Nimrod sta.
Het is Theo voor het vierde jaar op rij gelukt om één of twee cursisten op de Nimrod te krijgen.

	Foto: Henk Eggink

In een wisselend wedstrijdseizoen met Kyra heb ik een KNJV-A gehaald met 95 pnt en een paar Map's gelopen, met een tweede, vijfde en zesde plaats.
Afgelopen voorjaar hebben we met haar een nest gefokt waar we een reu en een teef van aangehouden hebben.

Ik wil iedereen in mijn omgeving die meegeholpen heeft met de trainingen van Kyra of anderszins bijgedragen hebben, met name het thuisfront voor de vele keren dat ik weg ben om wéér eens te trainen voor mijzelf of voor anderen, bedanken voor hun hulp en tijd want alléén kom je er niet!

Verder wens ik alle deelnemers aan de Nimrod 2007 een sportieve leuke dag toe zoals ik dat ervaren heb op de wedstrijden. Iedereen veel succes en hopelijk vallen er 16 AA diploma's. Tot ziens op de Nimrod.

In verband met de leeftijd van onze oude Golden Cartouche en de daarmee gepaard gaande ouderdomsverschijnselen, zijn we in 2000 op zoek gegaan naar een mogelijke opvolging. Corry, mijn vrouw, had inmiddels al gezegd: als het gaat lukken krijg jij van mij je nieuwe pup. Des te meer reden om er werk van te maken.

In eerste instantie wilde dat niet zo vlotten, maar in april 2001 zijn we via André de Jong op het spoor gekomen van José en Astrid in Bussum.
Ondertussen begon de tijd ook wat te dringen, Cartouche kon inmiddels niet meer mee op jacht en in de velden waar ik jaag is een apporterende hond onmisbaar (zoals volgens mij in alle velden).

Welnu, het bleek over en weer te klikken en toen het nestje er was zijn we ook dikwijls op bezoek geweest. Met gevolg dat José later zei: jullie denken een pup uitgezocht te hebben, maar in dit geval is het andersom, de pup heeft jullie uitgezocht.

Toen we Dreamweaver Harvey uiteindelijk mee konden nemen zei ik uit malligheid tegen José en Astrid: tot ziens op de Nimrod. Je moet maar durven!

	Foto: Nico Romberg

Aan Harvey hebben we een, in alle opzichten, geweldige hond.
We zijn heel veel met z'n tweetjes op stap en dat schept een enorme band over en weer. Hij leerde snel, met gevolg dat hij met zeven à acht maanden mee het veld in ging voor het eerste apporteerwerk op duiven, eenden en fazanten.
Bovendien, en daar had ik beter mee kunnen beginnen misschien, is d'n Harv een echte Golden met een gouden karakter.

Harvey is in de eerste plaats bij ons gekomen voor de jacht. Maar als hond en baas het leuk vinden om er daarnaast ook nog andere zaken bij te doen, zoals proeven, zweetwerktraining en wedstrijden, etc., ach, dan is dat toch ook een verbreding van zijn totale opleiding en ervaring. Natuurlijk gaat er bij al die activiteiten ook wel eens wat mis, maar in de meeste gevallen ligt het dan niet aan d'n Harv!

We hopen allebei op een leuke, gezellige, ontspannen en sportieve Nimrod 2007. Hartelijke groeten van Harv en Rien.